Medalik - KLASZTOR O.O. BERNADYNÓW w Skępem

OPCJE:
Zdjęcia na licencji:
Eksponaty w kolekcji
12 / 26
<
>
"Katalog medalików" Rewoliński, poz. 684 - opis oryginalny za autorem.



AWERS : "Matka Boska w większej pół osobie na prost, na półksiężycu podtrzymywanym przez dwóch aniołów, ze złożonemi do modlitwy rękami, głowa jej w koronie otoczona 8-iu gwiazdami, napis w otoku : PAMIĄTKA Z SKĘPEGO".



REWERS : "widok klasztoru z kościołem - napis w otoku : KLASZTOR O.O. BERNADYNÓW.

W odcinku : W SKĘPEM"



Owalny, 19 x 22 mm



Bardzo często na medalikach zdarzały się błędy lub pisownia odbiegająca od tej, którą obecnie znamy.



Na kolejnych dwóch zdjęciach - klasztor i wnętrze kościoła w Skępem.



Powstanie klasztoru w Skępem wiąże się z legendą o objawieniach Matki Boskiej w lesie skępskim, stanowiącym dzisiaj ostałe resztki puszczy mazowieckiej.



Mikołaj Kościelecki, prepozyt włocławski, wzniósł w 1495 r. drewnianą kapliczkę. Jego bratanica Zofia Kościelecka sprowadziła do niej z Poznania - jako wotum za uzdrowienie - rzeźbioną w drewnie figurę Matki Boskiej, która wkrótce zasłynęła jako cudowna.

Opiekę nad kapliczką powierzono sprowadzonym z Koła bernardynom, dla których właściciel dóbr ufundował w 1498 r. drewniany klasztor i nadał w uposażeniu ziemię.



Budowę murowanego kościoła i klasztoru rozpoczęli bernardyni w latach 1508-1510 wg projektu brata zakonnego Bartłomieja Łoya. W latach 1518-1524 wybudowano pierwotną kaplicę św. Anny, która nie łączyła się z nawą. W roku 1544 w jej podziemiach wybudowano kryptę grobową.

Po roku 1616 do kościoła dobudowano od wschodu chór i część zakrystii. W 1622 r. wymieniono strop kaplicy św. Anny na sklepienie. Na przełomie XVII i XVIII w. przedłużono południowe skrzydło klasztoru ku wschodowi. W latach 1712-1725 przebudowano zachodnią część korpusu, przekształcając zachodnie skrzydło - u dołu na kruchtę, część górną na chór muzyczny.

W okresie tym przebudowano także kaplicę św. Anny, przykryto ja nowym sklepieniem i połączono z nawą. W okresie między 1726 a 1732 r. zbudowano krużgankowy dziedziniec odpustowy, z usytuowana w centrum kaplicą św.. Barbary. W latach 1746-1748 rozebrano wieżę i wzniesiono nową, istniejącą do dziś; w latach 1755-1777 przedłużono skrzydło południowe w kierunku zachodnim i wschodnie w kierunku południowym. W roku 1767 przedłużono prezbiterium o trzy przęsła, mieszczące chór zakonny i przykryto je kolebkowym sklepieniem.

W okresie tym rozbudowana została zakrystia.



Po kasacie konwentu w 1864 roku kościół powierzony został księżom diecezjalnym, ale już od 1777 roku po zniszczeniu kościoła w Skępem, pełnił on funkcję kościoła parafialnego.



W zabudowaniach klasztornych władze carskie utworzyły seminarium nauczycielskie i ta funkcja utrzymana była tu również po odzyskaniu niepodległości przez Polskę. W 1933 roku kościół i część klasztoru powróciła do ojców bernardynów, ale całość zabudowań zwrócono im dopiero w 1983 roku.
Pomóż uzupełnić opis Dowiedz się więcej Zauważyłeś błąd lub wiesz coś więcej na temat tego eksponatu?
Zasugeruj właścicielowi poprawiony opis i Zdobądź punkty dla swojego muzeum!

Eksponat jest widoczny w następujących kategoriach serwisu.

Eksponat został odwiedzony łącznie 1453 razy od 7 marca 2010
Reklama
Dodaj komentarz
Publikowane komentarze są prywatnymi opiniami użytkowników portalu. MyViMu.com nie ponosi odpowiedzialności za ich treść.

Ta witryna korzysta z plików cookies w celu dostosowania zawartości do preferencji użytkownika oraz tworzenia anonimowych statystyk, również przy użyciu usługi Google Analytics. Kliknięcie "Tak, zgadzam się" lub dalsze korzystanie z serwisu bez wybrania żadnej z opcji oznacza akceptację cookies i przetwarzania danych zbieranych automatycznie, zgodnie z Regulaminem.

Kliknij tutaj, jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o wykorzystaniu danych zbieranych automatycznie.