SI 18 B3 Wassily

Marcel Breuer

B3 "Wassily"

12,3x12,7x11,6 cm skala 1:6

Marcel Breuer



M. Breuer(właśc. Marcel Lajos Breuer, ur. 21 maja 1902 w Peczu, zm. 1 lipca 1981 w Nowym Jorku) - architekt i projektant form przemysłowych pochodzenia węgierskiego, działający w Niemczech, Wielkiej Brytanii i USA, przedstawiciel stylu międzynarodowego.



Breuer należał do pierwszego rocznika studentów Bauhausu. Będąc jeszcze studentem został tam kierownikiem pracowni meblarskiej i jednym z mistrzów-juniorów. Około 1926 zaprojektował niezależnie od Marta Stama i Miesa van der Rohe tzw. krzesło zawieszone, lecz prawa autorskie sąd ostatecznie przyznał van der Rohe'mu.



Zostawszy na początku lat 30. następcą Neuferta na stanowisku kierownika pracowni Waltera Gropiusa, związał się z nim zawodowo na wiele lat. Wraz z nim przeniósł się do Anglii, aby później przyjąć posadę profesorską w Harvardzie (z Gropiusem jako dziekanem). Rozstanie z Gropiusem na tle nieporozumień osobistych prowadzi do uniezależnienia się Breuera na początku lat 40. Breuer projektował odtąd formy przemysłowe, liczne domy jednorodzinne, lecz też większe budynki biurowe, przede wszystkim zaś urbanistycznie kontrowersyjny gmach UNESCO w Paryżu.



Po II wojnie światowej Breuer odszedł stopniowo od stylu międzynarodowego, zbliżając się do brutalizmu. Zajmował się też problemem wpisania budynku w tkankę miejską.



Back at the Bauhaus, one of his first projects was the 1926 steel club armchair (later renamed the Wassily, after the Bauhaus teacher Wassily Kandinsky) made from extruded nickel-plated tubular steel. Unusually light and easy to assemble from ready-made steel tubes, the chair was the result of Breuer's years of experiments with bending steel and was immediately hailed as an important breakthrough in furniture design. "I thought that this out of all my work would earn me the most criticism," he noted, "but the opposite of what I expected came true."