34. Artur

Mal.M.Adamczyk

Kartka pocztowa

Nakład 100 000 szt.

Cena 2,80 zł. + 0,20 zł. na NFOZ



Marian Adamczyk (sygn. M.Adam)

Ur. 8 grudnia 1938 r. w Karczmiskach, nie opodal Kazimierza Dolnego. W latach 1953-1958 uczył się w Liceum Sztuk Plastycznych w Nałęczowie, które ukończył z nagrodą. Od roku 1958 studiował na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych, którą ukończył z wyróżnieniem w 1964 roku. Był uczniem wybitnych malarzy i profesorów tj. Jana Cybisa i Stanisława Szczepańskiego, Często wyróżniany na dorocznych pokazach, już na początku studiów wygrywa konkurs na rysunek organizowany dla wszystkich lat Akademii. Realizuje własny program zdobywania wiedzy i umiejętności, będąc świadom, że uczelnia zbyt mało wymaga od swoich studentów. Odbywa liczne artystyczne podróże po Europie. Pasjonuje go twórczość genialnych malarzy takich jak Tycjan, Velazquez, Goya, Cezanne i Renoir. Uważa, że tylko pełna wiedza i znajomość twórzości artystów genialnych może być właściwym fundamentem własnej twórczości i dobrego smaku. Zdobywa uznanie wytrawnych kolekcjonerów w kraju i za granicą W czasie 2-miesięcznego pobytu w Palermo wystawę jego prac organizuje bardzo wpływowa tam żona barona Maiorana, Halina, nota-bene córka księcia rosyjskiego Wasylczenki.

W 1988 r. inicjuje powstanie grupy artystów malarzy "Rosomak". W skład grupy wchodą głównie uczniowie słynnych polskich kolorystów, absolwentów warszawskiej ASP. Prace Mariana Adamczyka znajdują się w zbiorach pięciu polskich muzeów, takich jak Muz. Narodowe w Warszawie, Muz. Kolekcji im. Jana Pawła II w Warszawie, czy Muz. Mazowieckie w Płocku. Jego dzieła znajdują się również w wielu znaczących kolekcjach prywatnych w kraju i za granicą. Artysta dystansuje się stanowczo od wszelkich pseudoawangardowych nurtów, których działania nie mają nic wspólnego ze sztuką.

Z upodobaniem artysta maluje portrety, akty kobiece i konie. Interesuje go w tych tematach psychologia, prawda i oryginalność obiektu. Dużo rysuje. Dla doskonalenia warsztatu i samej przyjemności malowania, kopiuje arcydzieła wielkich malarzy, a jego kopie impresjonistów wg oceny wyrażonej w Muz. d'Orsay w Paryżu przez wytrawnego malarza i subtelnego znawcę Tadeusza Lużyńskiego, często przewyższają klasą oryginały.