Warszawa - Teatr Wielki - 1967

OPCJE:
Zdjęcia na licencji:
Eksponaty w kolekcji
141 / 211
<
>
Lata 60-te XX w.



Warszawa. Plac Teatralny. Teatr Wielki.



W miejscu, gdzie dziś stoi Teatr Wielki - Opera Narodowa kiedyś stał kompleks handlowo-usługowy i hotel dla kupców – Marywil (powstał on za czasów Jana III Sobieskiego, a nazwa pochodzi od imienia sławnej żony króla – Marysieńki). W latach 30. XIX wieku Marywil został zburzony i na jego miejscu został wybudowany teatr w latach 1825–1833 wg projektu Antonia Corazziego. Corazzi zdecydował się zaadaptować wschodnie skrzydło dawnego Marywilu, dobudowane do niego na początku XIX wieku wg projektu Piotra Aignera. Istnieje ono do dziś, jako wschodnia część fasady teatru. Część zachodnia fasady, dobudowana dzięki Corazziemu jest lustrzanym odbiciem zachowanej fasady marywilskiej. Pierwsze przedstawienie w nowo otwartym teatrze odbyło się 24 lutego 1833 r., a był nim „Cyrulik sewilski” Gioacchina Rossiniego (władze carskie nie zgodziły się na rozpoczęcie działalności opery premierą polskiego dzieła). W czasie wielkiego remontu teatru pod koniec XIX wieku, do frontonu gmachu dobudowano balkon wsparty na kolumnach, według projektu Bohdana Marconiego.

We wrześniu 1939 roku budynek został zbombardowany i w dużej mierze spłonął. Po powstaniu warszawskim budynek był partiami celowo wysadzany w powietrze. Wojska niemieckie nie zdążyły jednak wysadzić całego budynku. II wojnę światową przetrwała jedynie wschodnia część fasady, kolumnowy portyk, oraz pomieszczenia na I piętrze w zachodniej części fasady (tzw. sale redutowe). Są one jedynymi zachowanymi pomieszczeniami teatru, w których całkowicie zachował się pierwotny wystrój, zaprojektowany przez Corazziego.

Po II wojnie światowej Teatr został odbudowany w stylu historyzującego socrealizmu. 19 listopada 1965 roku uroczyście otwarto odbudowany gmach Teatru Wielkiego.

Obecnie Opera Narodowa to jeden z ważniejszych punktów na kulturalnej mapie stolicy i Polski, dysponuje największą sceną operową świata - o całkowitej szerokości 36,5 m, głębokości 57,6 m i wysokości 34,4 m. Z łatwością mogłaby pomieścić mediolańską La Scalę. Widownia największej sali Teatru, Sali im. Moniuszki ma 1841 miejsc. Teatr Wielki posiada także mniejszą salę – Młynarskiego – z widownią na około 200 miejsc, dawniej salę prób, następnie otwartą dla widzów.

(WIKI)
Data dodania: 7 lutego 2013
Datowanie przedmiotu: 1960 - 1972
Miejsce pochodzenia: Polska
Stan eksponatu: Bardzo dobry
Data i sposób nabycia: 1960-1972
Data korespondencji: bez obiegu
Numer/sygnatura producenta: Biuro Wydawnicze "RUCH"
Rozmiar: 8,5 x 13 cm
Tytuł oryginalny: Warszawa. Teatr Wielki
Pomóż uzupełnić opis Dowiedz się więcej Zauważyłeś błąd lub wiesz coś więcej na temat tego eksponatu?
Zasugeruj właścicielowi poprawiony opis i Zdobądź punkty dla swojego muzeum!
Eksponat został odwiedzony łącznie 442 razy od 7 lutego 2013
Reklama
Dodaj komentarz
Publikowane komentarze są prywatnymi opiniami użytkowników portalu. MyViMu.com nie ponosi odpowiedzialności za ich treść.

Ta witryna korzysta z plików cookies w celu dostosowania zawartości do preferencji użytkownika oraz tworzenia anonimowych statystyk, również przy użyciu usługi Google Analytics. Kliknięcie "Tak, zgadzam się" lub dalsze korzystanie z serwisu bez wybrania żadnej z opcji oznacza akceptację cookies i przetwarzania danych zbieranych automatycznie, zgodnie z Regulaminem.

Kliknij tutaj, jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o wykorzystaniu danych zbieranych automatycznie.