W-wa - Kościół św. Jakuba - 1963

Rok 1963



Warszawa. Plac Narutowicza.



Plac powstał w 1923 roku u zbiegu trzech ulic: Grójeckiej, Filtrowej i Uniwersyteckiej. Po środku znajdowała się pętla tramwajowa, a nad placem dominowały 3 budynki: Kościół, Dom Akademicki i Dom PKO.



Na początku lat 60-tych plac został przebudowany. Czy był to dobry pomysł? Chyba nie zupełnie, ponieważ obecnie rozważana jest kolejna przebudowa przywracająca układ zbliżony do tego sprzed 1960 roku.

Jak plac wyglądał wcześniej można zobaczyć na poprzedniej pocztówce. Po przebudowie zachodnia jezdnia ulicy Grójeckiej (w kierunku wyjazdu z miasta) pozostała na swoim miejscu (przed kościołem), ale wschodnia, do śródmieścia została wybrzuszona (na zdjęciu na pierwszym planie). Na środku placu, w takim półkolu, znacznie rozbudowano starą przedwojenną pętlę tramwajową. Powstało kilka "peronów", pawilon dla dyspozytorów ruchu itp. Ulice Filtrowa i Uniwersytecka już nie zbiegały się przed kościołem, lecz kończyły na styku ze wschodnią jezdnią ulicy Grójeckiej. W porównaniu do widoku z poprzedniej pocztówki znacznie ucierpiała roślinność na placu (ale przez następne lata przyroda poradziła sobie z nawiązką).



Opis początków historii widocznego na zdjęciu kościoła św. Jakuba znajduje się przy wcześniejszej pocztówce z lat 30-tych. Tu tylko zaznaczę, że pod względem architektonicznym kościół uważany jest przez znawców za najwybitniejsze dzieło polskiego modernizmu bazującego na formach historycznych. Zasadniczo styl budowlany nawiązuje do romanizmu, choć niektóre elementy przypominają bardziej architekturę gotycką. Aż trudno uwierzyć, że powstał na początku XX wieku, a nie w średniowieczu.