Gniezno III

1.Parka znaczka nr. Fi.3805 z 2002 roku. Seria Miasta polskie.

Skasowany długopisem.

Katedra Gnieźnieńska oraz trumna z relikwiami św. Wojciecha.

Święty Wojciech, właśc. Wojciech Sławnikowic, czes. Vojtěch, niem. Adalbert (ur. ok. 956 w Libicach, zm. 23 kwietnia 997 w okolicach Elbląga lub Tękit, Tenkitten, obecnie Letnoje; inne źródła podają pruski Chollin) – czeski duchowny katolicki, biskup praski, misjonarz, męczennik, święty Kościoła katolickiego i ewangelickiego.

Szósty syn Sławnika, pana na Libicach z rodu Sławnikowiców i Strzeżysławy, być może z rodu Przemyślidów.

Relikwiarz św. Wojciecha

Trumienka pokryta srebrną blachą z relikwiami Świętego w prezbiterium gnieźnieńskiej katedry.



Zrobiony w 1662 roku w gdańskim warsztacie złotnika Piotra van der Rennena sarkofag zwieńczony jest półleżącą postacią Męczennika w stroju biskupim i z pastorałem.

Trumienka spoczywa na sześciu orłach.

Całość podtrzymują przedstawiciele czterech stanów dawnej Rzeczypospolitej: rycerz, duchowny, mieszczanin i chłop.

Relikwie św. Wojciecha oraz jego brata Radzima złożone w katedrze gnieźnieńskiej zostały wywiezione do Czech przez księcia Brzetysława I, który w 1038 najechał na Polskę. Do dziś znajdują się w katedrze św. Wita.



Cesarz Otton III wyruszył w 1000 roku z pielgrzymką do grobu św. Wojciecha najprawdopodobniej w celu uzyskania ciała św. Wojciecha i przewiezienia go do Akwizgranu. Jednak od Bolesława Chrobrego uzyskał jedynie relikwiarz z ramieniem Wojciecha, które potem częściowo złożono w Akwizgranie, a część w Rzymie w kościele ufundowanym pod jego wezwaniem na wyspie na Tybrze. W 1928, rzymskie relikwie przekazano Polsce na prośbę ówczesnego prymasa Polski, kardynała Augusta Hlonda (przechowywane w skarbcu gnieźnieńskim).



2. FDC znaczka .