Krzyż za udział w Wojnie 1918–1921

Krzyż za udział w Wojnie 1918–1921 ustanowiono ustawą Sejmu z 21 lipca 1990] dla odznaczenia osób, które pełniąc służbę w latach 1918 – 1921, przyczyniły się do ugruntowania niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej.

Krzyż nadaje się uczestnikom wojny w latach 1918-1921 we wszystkich służbach, żyjącym w dniu wejścia ustawy w życie (10 sierpnia 1990). Obejmuje on wojnę polsko-ukraińską i wojnę polsko-bolszewicką. Krzyż nadaje Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej na wniosek Ministra Obrony Narodowej. Odznaczeni otrzymują odznakę Krzyża i legitymację.

Z dniem 8 maja 1999 nadawanie Krzyża uznano za zakończone

Odznaka w formie krzyża równoramiennego prostego wykonanego z metalu o wymiarach 42 x 42 mm, składa się z czterech równych, rozszerzonych na końcach ramion o przekroju spłaszczonego ośmioboku i związanych pośrodku sześcianem.

Na ramionach poprzecznych Krzyża wyryty jest poziomo napis: OBROŃCY – OJCZYZNY, na ramionach pionowych – daty: 1918 i 1921, w środku zaś skrzyżowania ramion znajduje się wizerunek orła na tle z białej emalii.

Forma odznaki Krzyża powtarza, z modyfikacjami, odznakę przedwojennego Krzyża Niepodległości.

Wstążka szerokości 37 mm w kolorze czerwonym z dwoma wąskimi białymi pionowymi paskami.

Do 1992 roku Krzyż za udział w Wojnie 1918–1921 nosiło się w kolejności po Krzyżu Walecznych, po 1992 roku – po obecnie obowiązujących odznaczeniach państwowych.