Komnata Sfinksa odnaleziona w Rzymie

Wygląda na to, że Rzym wciąż skrywa przed nami wiele tajemnic. Podczas prac archeologicznych natrafiono na pozostałości tzw. Komnaty Sfinksa. Nieznane wcześniej pomieszczenie znajduje się w rzymskim Złotym Domu Nerona (Domus Aurea) położonego między Palatynem a Eskwilinem. Ogromna rezydencja, której budowa rozpoczęła się po pożarze Wiecznego Miasta w 64 r., nigdy nie została ukończona. Ostatnie odkrycie wzbudza zachwyt. Wprawdzie odkrywamy tu coś każdego dnia i jesteśmy przyzwyczajeni do zdumienia, ale w ciągu wielu lat prac tutaj nie zdarzyło mi się natrafić na całkowicie nową, w pełni udekorowaną freskami komnatę – mówi kierujący pracami Alessandro D’Alessio. Nie wiadomo, jakie było przeznaczenie komnaty Sfinksa w rezydencji, która pełniła funkcje reprezentacyjne. Być może, jak przypuszczają naukowcy, była to sala wystawowa z dziełami sztuki. Część komnaty wciąż znajduje się pod zwałami gruzu i ziemi. Naukowcy zastanawiają się nad oczyszczeniem pomieszczenia w celu umożliwienia jego dalszych badań.

Powstaje Centrum Badań i Konserwacji Dziedzictwa Kulturowego

W czwartek 9 maja wmurowano akt erekcyjny pod budowę Centrum Badań i Konserwacji Dziedzictwa Kulturowego UMK, które stanie przy ul. Sienkiewicza 30/32 w Toruniu, na zapleczu głównego budynku Wydziału Sztuk Pięknych. Centrum będzie prowadziło badania naukowe oraz prace konserwatorskie. Znajdą się w nim interdyscyplinarne laboratoria badawcze działające w zakresie konserwacji. Projekt przewiduje zakup 115 nowoczesnych urządzeń, m.in. mikroskopu polaryzacyjnego, spektrometru XRF, mikroskopu metalograficznego, starzeniowej komory klimatycznej, spektrometru do badań w podczerwieni, mikro-dyfraktometru rentgenowskiego, przenośnego cyfrowego systemu RTG, kolorymetru, zestaw do mikrofedometrii oraz skanerów 3D. Wartość inwestycji, budynku wraz z wyposażeniem, wynosi 36,8 mln zł, z czego 30,3 mln zł pochodzić będzie z funduszy unijnych.
Budowa ma zakończyć się w 2021 r., a Centrum rozpocznie działalność wiosną 2022 r.

Tajemniczy towarzysz dziewczyny czytającej list

Nie jest tajemnicą, że na obrazie “Dziewczyna czytająca list” Jana Vermeera z 1657-59 r. w początkowej wersji na ścianie znajdował się obraz z kupidynem, który później został zamalowany. Amor zniknął z obrazu najprawdopodobniej już po śmierci malarza. Muzeum Sztuki w Dreźnie postanowiło teraz odsłonić zakryty fragment obrazu zgodnie z pierwotnym zamiarem artysty. Obraz “Dziewczyna czytająca list” został udostępniony dla zwiedzających w stanie częściowego przywrócenia do oryginału do 16 czerwca 2019 zanim reszta farby zostanie usunięta. Ze względu na czasochłonny, żmudny proces usuwania warstwy malarskiej, oczekuje się, że pełne przywrócenie obrazu do pierwowzoru zajmie co najmniej rok.

Znalezisko z czasów II wojny światowej w Morzu Bałtyckim

W wodach Zatoki Fińskiej, na Morzu Bałtyckim odnaleziono wrak jednostki Szcz-302 „Okuń” z czasów II wojny światowej. Okręt podwodny typu „Szczuka” serii III, zbudowany został w Zakładzie Nr 189 „Bałtijskij Zawod” w Leningradzie (Nr budowy 200). Stępkę pod budowę jednostki położono 5 lutego 1930 roku, a wodowanie miało miejsce 6 lutego 1931 roku. Szcz-302 przydzielony do Floty Bałtyckiej wszedł do służby 14 października 1933 roku. Odnaleziony wrak znajduje się na głębokości 67 metrów, a przeprowadzone oględziny pozwoliły zlokalizować ślady po eksplozji miny w okolicach trzeciego przedziału. Po wybuchu miny okręt stracił pływalność i zarył dziobem w dno pod kątem około 20°. Obecnie dziób jest prawie całkowicie zakopany, a rufa uniesiona ok. 4-5 metrów nad dnem. Badania potwierdziły, że okręt zatonął 13 października 1942 roku.

Cyfrowe Muzeum Tatrzańskie

Dzięki projektowi „Cyfrowe przetworzenie i udostępnienie zbiorów 2D w Muzeum Tatrzańskim” w sieci pojawił się imponujący katalog zdigitalizowanych zbiorów placówki, w tym m.in. slajdy i negatywy, albumy, zabytkowe przewodniki tatrzańskie (w tym z 1797 r.!) mapy i inne archiwalia. Na specjalnym portalu Muzeo Muzeum Tatrzańskie pojawiły się też slajdy autorstwa Władysława Hasiora, kolekcja prac Stanisława Ignacego Witkiewicza ,,Witkacego”, czy zbiór kobierców wschodnich i tkanin z kolekcji Włodzimierza i Jerzego Kulczyckich. Celem projektu było zwiększenie poziomu wykorzystania technologii informacyjno-komunikacyjnych w procesie udostępniania regionalnych zasobów kultury i dziedzictwa regionalnego poprzez powstanie infrastruktury umożliwiającej dostęp do cyfrowych kopii obiektów posiadanych przez muzeum. Projekt dofinansowano z Funduszy Europejskich, w ramach REGIONALNEGO PROGRAMU OPERACYJNEGO WOJEWÓDZTWA MAŁOPOLSKIEGO NA LATA 2014-2020 Poddziałanie 2.1.2 Cyfrowe zasoby regionalne.

Podziel się tym artykułem!