Kolekcja należy do muzeum:
Kategorie:
Dom » Inne » Żelazka
Dział:
Główna wystawa
Opis kolekcji:
Do XVIII w. żelazko stanowił jednostronnie wygładzony blok metalu (żelaza - stąd nazwa), z uchwytem. Jest to żelazko I generacji. Po nagrzaniu, np. na płycie pieca kuchennego, bezwładność cieplna tego bloku pozwalała na utrzymanie przez kilka minut temperatury dostatecznie wysokiej, aby prasowanie było skuteczne. Po ostygnięciu żelazko trzeba było ponownie podgrzać przez postawienie na piecu.
Udoskonaleniem żelazka I generacji była konstrukcja, w której nad "stopą" umieszczano małe palenisko na węgiel drzewny, co umożliwiało umieszczenie w nim kawałków żaru, podtrzymujących wysoką temperaturę żelazka, bez konieczności odstawiania go co chwilę na płytę kuchenną - żelazko II generacji.
Później węgiel drzewny zastąpiono żelazną sztabką (tzw. duszą) rozgrzewaną w palenisku - żelazko III generacji.
IV generację stanowiły żelazka, w których do osiągnięcia pożądanej temperatury wykorzystywano różne "wynalazki", np. płomień uzyskiwany ze spalania spirytusu lub benzyny (jak w prymusie).
Żelazko elektryczne V generacji wynalazł w 1882 roku Henry Seeley, umieścił wewnątrz elektrycznie podgrzewaną spiralę grzejną o mocy kilkuset watów, zasilaną z domowej sieci elektrycznej. Dzisiejsze żelazka są stale ulepszaną wersją wynalazku Seeleya.