Kolekcja należy do muzeum:
Kategorie:
Sztuka » Ceramika » Technika łączona glina i szkliwo
Dział:
Dział główny
Opis kolekcji:
Pierwsze 2 figurki w zostały zakupione w latach osiemdziesiątych w „Modzie Polskiej”. Pozostałe jak to bywa przy kolekcjach to prezenty, zakup na targowiskach, jarmarkach no i oczywiście w dzisiejszych czasach poprzez Internet.
Figurki te to tzw. Mudmen (błotniacy, ludzie blota)
Figurki z rocznika błota to lata 1900-1940. Błotne postacie pochodzą głównie z centrów garncarskich w rejonie Shiwan i Wanjiang w prowincji Guangdong, a także w innych regionach Chin. Wykonane z jasnej, ciemnej lub czerwonawej gliny a ponieważ wszystkie były robione ręcznie, żadne dwie figury nie są takie same. Postacie błotne rozwijały się, ponieważ różniły się od zwykłych figurek. Były one wykonywane indywidualnie z zaangażowaniem prawie we wszystkich członków wioski. Błotniacy byli jaskrawymi szkliwionymi figurkami mężczyzn, kobiet, mędrców i starych mędrców, siedzących lub stojących, trzymających flety, zwoje, garnki, ryby i inne przedmioty o mistycznym znaczeniu lub czasami łowiące ryby. Po zakończeniu zbiorów ryżu i po rozpoczęciu pory suchej mieszkańcy zajmowali się produkcją figurek, aby pobudzić gospodarkę.
Dla mniejszych, artysta wybierał niewielki kawałek błota i od razu robił z niego figurkę, używając dwóch palców. Dla postaci średniej wielkości "błoto" lub glinę wciskano ręcznie do formy. Każda część była indywidualnie uformowana i zmontowana przez różnych rzemieślników w odpowiednim czasie stąd różne stopnie jakości w sztukach. Po usunięciu tułowia z formy dodawano końce :głowę, ręce i nogi lub stopy wraz z włosami, czapkami, brodami i innymi przedmiotami. Aby dodać więcej szczegółów przebijano oczy, nos i uszy. Następnie cała kolekcja była wypalona w piecu. Odciski palców często można jeszcze zobaczyć, utrwalone w wypalonej glinie. Każdy błotniak był ręcznie malowany szkliwem ołowiowym o niskiej temperaturze w żółtym, niebieskim lub zielonym szkliwem z okazjonalnym użyciem białego lub brązowego. Twarz, dłonie i stopy pozostawały nieszkliwione, aby odsłonić naturalny kolor błota. Skały, buty i sandały zostały pomalowane ciemnobrązowym, prawie czarnym szkliwem, który często był używany do malowania włosów i rysów twarzy. Od czasu do czasu skały były malowane czerwonym tlenkiem lub żółtą ochrą. Najmniejsze figurki były używane jako tła w akwariach lub bonsai, podczas gdy większe figurki były używane w donicach. Wyjątkowo duże błoto były czasami przerabiane na podstawy lamp. Ponieważ glina jest plastyczna, wiele z tych figurek można modelować w niewiarygodnych szczegółach; stąd różne rodzaje figur. Mają one różne wyrażenia, poprzez które można je zidentyfikować. Bóg lub generał jest zazwyczaj godny; pijany poeta dynastii Tang Li Po jest zwykle przedstawiany jak podnosi naczynie do księżyca. Ramiona i nogi są zwykle modelowane dość mocno, aby oddać wrażenie siły szczególnie zauważalne na przystojnych rybakach.
We wczesnych latach pięćdziesiątych chińskie firmy eksportowe rozpoczęły nową erę produkcji błota, która trwa do dziś. Jednak nowszym figurkom brakuje wyrazu i indywidualności, które może przekazać jedynie ręcznie robiony przedmiot, całe doświadczenie i talent, który trafił do oryginału, ginie w zmechanizowanym świecie kapitalizmu, a jeśli o to chodzi, blednie w porównaniu do postaci i estetyczne piękno błotniaka z przełomu wieków.
Wiedza zaczerpnięta z bardzo różnych stron internetowych dotyczących tematu.