Brytyjskie bagnety No. 4 tzw. "gwóźdź"

Pierwsza wersja - No.4 Mk I (u góry) posiada głownię owalną - czterokątną w przekroju.

Wprowadzono go oficjalnie 15 listopada 1939 roku i produkowano do połowy roku 1941. Wyprodukowała go szkocka firma Singer Manufacturing w ilości ok. 75 000 sztuk. Bagnety te na obsadzie posiadają wybity skrót „SM”, lub „SMC”.

Bagnet włożony w uniwersalną i najpopularniejszą pochwę Mk I (noszono w niej także pozostałe wersje „gwoździa).





Wersja No.4 Mk. II wprowadzona była 13 lutego 1941 roku (dwa w środku).

Była to najpopularniejsza wersja „gwoździa”, która miała dwa warianty (różniły się nieznacznie sposobem połączenia głowni z nasadą). Jedna wersja miała głownię owalną w przekroju, co zapobiegało obracaniu się broni w pochwie, wersja druga miała głownię okrągłą, ale zaczynała się ona owalnym progiem. Bagnet produkowano też w innych państwach poza Anglią- wyprodukowano go kilka milionów sztuk.

Bagnet drugi od góry produkowany w Wielkiej Brytanii w rzadkiej pochwie Mk. II

Bagnet trzeci wyprodukowano w USA i ma amerykański wariant pochwy Mk II.





Ostatnią modyfikacją „gwoździa” był model No.4 Mk III (na dole fotografii).

Bagnet opracowano w końcu roku 1942, a wprowadzono go do produkcji 12 lutego 1943 roku.

Głownia w przekroju okrągła. W miejscu połączenia ostrza z „tulejką” przyspawany jest płatek stalowy, który nie pozwala, by bagnet obracał się w pochwie (w modelach poprzednich uniemożliwiała to owalna konstrukcja głowni, lub owalne połączenie głowni z ”tulejką”).

Tuleja bagnetu wykonana jest z blaszanych i pospawanych elementów, które pokryte zostały grubą warstwą aluminium, lun cynku. Niektóre bagnety mają nabijane numery, co często doprowadza do odłupania się tej grubej warstwy zabezpieczającej.

Produkcji tego modelu zaprzestano w lutym 1946 roku.

Pochwa wersji Mk. III z tworzywa sztucznego.