Bagnet brytyjski No.7 Mk.I

Bardzo ciekawa i skomplikowana konstrukcja, której złożoność niewiadomo czemu miała służyć. Głowica rękojeści prawie identyczna jak w bagnetach No. 4 czyli tzw. „gwóźdź” , ale obrotowa. Obrót głowicy blokowany jest suwakiem widocznym na górze rękojeści.

Jelec i głownia identyczna jak we wcześniej opisanym bagnecie No.5.

Pierścień w jelcu wiele większy, niż średnica karabinowej lufy (która zresztą do tego pierścienia nie dochodzi). Na dodatek otwór w obrotowej głowicy jest dożo mniejszy , niż w jelcu, więc tak grubej lufy nie przeciśnie się do jelca. Na dodatek oba otwory nie mają wspólnej osi, więc otwór w jelcu jest wyłącznie dziurą, przez którą przelatują wystrzelone pociski z lufy oddalonej o 70 mm.



Wewnętrzna średnica na lufę w obrotowej głowicy - 15,5 mm.

Wewnętrzna średnica pierścienia w jelcu - 23 mm.



Okładziny rękojeści wykonane z bakelitu.



Bagnet wprowadzono w roku 1945. Bardzo wysoki koszt produkcyjny szybko doprowadził do zaprzestania wytwarzania tego bagnetu, ale używano go jeszcze w latach 70-tych do celów reprezentacyjnych.

Bagnet był przeznaczony do pistoletu maszynowego STEN Mk5, karabinów Lee-Enfield, oraz eksperymentalnego EM-2.

Długość całkowita bagnetu – 315 mm.



Pochwa metalowa- identyczna jak we wcześniej opisanym bagnecie No 5.