AUGUST II MOCNY (1697-1706 ; 1709-1733)

Moneta bita stemplem zwykłym.



August z dynastii Wettinów, zanim został polskim królem w 1697 roku, był elektorem saskim.



Podczas polskiej elekcji szlachta wybrała księcia Conti, jednak to August został królem, kiedy poparli go przeciwnicy Contiego oraz Rosja i Austria.

Celem nowego króla było stworzenie unii polsko – saskiej, rozwój handlu i przemysłu, podniesienie poziomu oświaty, reorganizacja wojska i reformy w duchu absolutyzmu, zawierające zasadę dziedziczenia tronu, zniesienia liberum veto.

Nie trzeba dodawać, że reformy polityczne nie podobały się szlachcie, która zawiązywała częste bunty wobec króla, karmiąc się nastrojami konserwatywnymi i niechęcią do wszelkich reform. Realizując politykę zewnętrzną August II uwikłał Polskę w długotrwałą i wyniszczającą wojnę północną ze Szwecją. Wojska szwedzkie Karola XII najechały nasz kraj.

Wtedy szlachta z konfederacji warszawskiej wypowiedziała posłuszeństwo Augustowi i intronizowała Stanisława Leszczyńskiego.

Z kolei konfederaci z Sandomierza poparli Sasa i podpisali na własną rękę traktat z Rosją.



Poparcie Rosji uzależniło w końcu Augusta II od Rosji, która w 1717 roku, na Sejmie Niemym, po konfederacji szlachty przeciw królowi w Tarnogrodzie, stała się rozjemcą między królem a szlachtą.

Z kolei Leszczyński, popierany przez Szwedów uzależniał Polskę od Karola XII.

Ciągła wojna ze Szwecją, brak zgody na zapędy absolutystyczne króla i opór szlachty wobec reform nie pozwoliły Augustowi na stworzenie silnej monarchii i zrealizowanie zamierzeń.



Polska powoli pogrążała się w chaosie i wtedy już elektor pruski występował z propozycjami rozbioru Polski.