20 000 ZŁOTYCH - ZYGMUNT I STARY

RZECZPOSPOLITA POLSKA 1989-1994



Moneta bita stemplem zwykłym (również stemplem lustrzanym)

Wycofana z obiegu : 31.12.1994



Urodzony 1 I 1467 r., zmarł 1 IV 1548 r.

Syn Kazimierza Jagiellończyka i Elżbiety Rakuszanki.



Od 1506 r. król polski i wielki książę litewski.

Od 1512 r. żonaty z siostrą króla węgierskiego Barbarą Zapolyą, a od 1518 r. z włoską księżniczką Boną Sforzą, z którą miał m.in. syna Zygmunta, przyszłego króla Polski.



W 1498 r. otrzymał księstwo głogowskie, a w 1501 r. księstwo opawskie.

w 1504 r. został namiestnikiem Śląska i Łużyc, po koronacji musiał się jednak zrzec praw do księstw śląskich.

Zmuszony do prowadzenia wojen obronnych z Moskwą, starał się przeciwdziałać groźnemu dla Polski sojuszowi moskiewsko-habsburskiemu idąc na ustępstwa wobec Habsburgów.

Efektem tego było w 1515 r. zawarcie z nimi układu podczas zjazdu wiedeńskiego, otwierającego im drogę na sukcesje tronu czeskiego i węgierskiego poprzez małżeństwa dynastyczne.



Wobec odmowy złożenia hołdu przez Wielkiego Mistrza Zakonu, Albrechta Hohenzollerna, Zygmunt podjął działania wojenne, zakończone zawarciem w 1521 r. czteroletniego rozejmu.

W 1525 r. Albrecht Hohenzollern, już jako dziedziczny książę świeckiego państwa pruskiego, złożył w Krakowie hołd lenny. Rok później Zygmunt wcielił do Polski Mazowsze, wykorzystując śmierć dwóch ostatnich Piastów mazowieckich - Stanisława i Janusza III.



Był on wrogo nastawiony do Reformacji, popierał natomiast rozwój sztuki renesansowej w Polsce. To z jego inicjatywy przebudowano zamek na Wawelu i wzniesiono Kaplicę Zygmuntowską.

Wzrastająca rola średniej szlachty podczas panowania tego monarchy znalazła wyraz w rokoszu pospolitego ruszenia pod Lwowem (1537 r. - tzw. wojna kokosza), w wyniku którego musiał on wraz z senatem ustąpić przed żądaniami zbuntowanych.



Grobowiec Zygmunta Starego znajduje się w katedrze na Wawelu.