Dziadek do orzechów - E.T.A. Hoffmann
Tytuł oryginału: Nussknacker und Mäusekönig
Tłumaczenie: Józef Krymsztyk (opr. Krystyna Kuliczkowska)
Ilustracje: Jan Marcin Szancer
Jedna z najpiękniejszych książek dzieciństwa. W czarodziejskiej atmosferze wigilijnego wieczoru ożywają złożone pod choinką prezenty. Daje to początek pełnej napięcia i dramatycznych przygód akcji, w której uczestniczy również mała Klara i podarowany jej dziadek do orzechów.
W baśni tej w przedziwny sposób kojarzy sie prawda z fantazją, humor ze szczerym uczuciem, bystrość obserwacji z urokiem poezji. Dwa światy: rzeczywisty obraz życia w mieszczańskim domu norymberskim z początków wieku XIX i nierealny świat baśniowy graniczą na kartach tej opowieści, tworząc utwór o nieprzemijającej wartości, uroczą lekturę zarówno dla dzieci jak i dla dorosłych.
Ernst Theodor Amadeus Hoffmann (E. T. A. Hoffmann, właściwie Ernst Theodor Wilhelm) (1776-1822) - niemiecki poeta, pisarz epoki romantyzmu, także prawnik, kompozytor, krytyk muzyczny, rysownik i karykaturzysta. Jeden z prekursorów fantastyki grozy (tzw. weird-fiction), który wywarł ogromny wpływ na takich twórców jak Edgar Allan Poe, Howard Phillips Lovecraft, Gustav Meyrink czy Stefan Grabiński.
Jan Marcin Szancer (1902-1973), polski grafik i scenograf. W 1926 ukończył krakowską Szkołę Sztuk Pięknych, gdzie studiował u J. Mehoffera i K. Frycza. W 1927 był scenografem w warszawskim teatrze T. Messal-Niewiarowskiej i w teatrze Nietoperz. Po powrocie do Krakowa został grafikiem w wydawnictwach koncernu prasowego Ilustrowanego Kuriera Codziennego. Po paru latach przeniósł się do Warszawy i podjął współpracę z licznymi czasopismami, a od 1936 z teatrem kukiełek Płomyka i Płomyczka.
Od 1937 wykonywał prace scenograficzne w Cyruliku Warszawskim, w 1939 w teatrze Figaro. W 1939 projektował kostiumy do filmów: Żołnierz królowej Madagaskaru i Nad Niemnem. W okresie II wojny światowej ilustrował książki dla podziemnych oficyn. W 1944 projektował ulotki powstańcze. W 1942 robił scenografię dla teatru jawnego Miniatury. Po wojnie poświęcił się przede wszystkim ilustracji książkowej i grafice. Był kierownikiem graficznym wydawnictw (Państwowy Instytut Wydawniczy, Książka i Wiedza).
Od 1951 profesor warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Współpracował także z teatrami, m.in. w sezonie 1965-1966 jako główny scenograf Teatru Wielkiego w Warszawie opracował scenografię do Pana Twardowskiego L. Różyckiego i Aidy G. Verdiego. Jeden z najwybitniejszych ilustratorów książek, zwłaszcza dla dzieci, m.in.: Pinokio C. Collodiego (1952), Podróże Pana Kleksa J. Brzechwy (1961).
Data dodania: 8 października 2011
Datowanie przedmiotu:
1989
Stan eksponatu: Bardzo dobry
Pomóż uzupełnić opis
Zauważyłeś błąd lub wiesz coś więcej na temat tego eksponatu?
Zasugeruj właścicielowi poprawiony opis i Zdobądź punkty dla swojego muzeum!