MLECZNIK Z BUKIETEM

Biaporcelanowy mlecznik z fabryki porcelany w ćmielowie

ozdobiony bukietem kwiatów oraz z drugiej strony makiem.

Wys.9,5



Zakłady Porcelany „Ćmielów” należą do najstarszej w Polsce grupy fabryk wyrobów ceramicznych. Początek istnienia fabryki datuje się na rok 1790, kiedy to miejscowy garncarz Wojtas skupił wokół siebie kolegów pracujących do tej pory indywidualnie. Stworzyli oni prymitywną manufakturę wytwarzającą garnki gliniane i fajans. Pełen rozruch fabryki nastąpił w roku 1804, kiedy to fabryka została oficjalnie zarejestrowana. Pierwszym właścicielem i inicjatorem był hrabia Hiacynt Małachowski Kanclerz Wielki Koronny. Po Śmierci hr. Małachowskiego w roku 1821 spadkobiercą fabryki została jego córka Franciszka Dunin Karwicka. Fabryką kierował w tym czasie doświadczony fachowiec Adolf Fryderyk Watke. Ćmielowska manufaktura w tym czasie stała się fabryką o ugruntowanej pozycji na rynku krajowym i europejskim. W roku 1827 fabrykę wydzierżawili dwaj bracia Jeremiasz i Beniamin Weibergowie, którzy weszli w układ handlowy z kupcem Franciszkiem Ordonem. Ćmielowski fajans dzięki niemu sprzedawał się na terenie Warszawy z ogromnym powodzeniem. W latach 30. XIX w. następowały kolejne zmiany właścicieli a wyroby „Ćmielowa” utrzymywały się na wysokim poziomie europejskim. Przełomowym etapem w dziejach fabryki było pojawienie się w niej rodziny Weissów, ponieważ od nich zaczęła się era prawdziwej fabryki, w której rozpoczęto w roku 1838 produkcję porcelany. Od roku 1849 nowymi właścicielami fabryki zostali bracia Józef i Aleksander – książęta Druccy-Lubeccy. W tym okresie powszechne stało się zdobienie naczyń techniką druku w różnych kolorach. Kolejnym właścicielem fabryki był kupiec Kazimierz Cybulski. W tym czasie z Francji sprowadzony został wybitny ceramik Stanisław Thiele, który w latach 1863-1880 kierował produkcją wyrobów majolikowych nawiązując we wzornictwie do stylów historycznych. W 1868 roku pożar zniszczył całą fabrykę, jednak ta została bardzo szybko odbudowana wchodząc w kolejny etap produkcji na szeroka skalę. Rok 1887 to kolejna zmiana właścicielska. Fabryka wróciła do rąk rodziny Druckich-Lubeckich. Produkty cieszyły się nadal dobrą sławą a za sprawą fachowców z Limoges załoga reprezentowała bardzo wysoki poziom co pozytywnie odbiło się na jakosci i wielkości produkcji. W tym czasie obok dekoracji ręcznie malowanych stosowano juz bardzo powszechnie kalkomanię. Liczne sukcesy na wystawach spowodowały, że „Ćmielów” miał bardzo dużo zamówień co pozytywnie odbiło się na rozwoju fabryki. Kolejny etap w dziejach fabryki to rok 1920 kiedy to Książę Aleksander Drucki-Lubecki sprzedał fabrykę Polskiemu Bankowi