003. Uczta II

Znaczek pocztowy wprowadzony do obiegu 01.10.1968

Zygmunt Waliszewski 1897 - 1936

Uczta II (wenecka)

olej na płótnie 68x90cm

Muzeum Narodowe w Warszawie

Zygmunt Waliszewski (ur. 1 grudnia 1897 w Petersburgu, zm. 5 października 1936 w Krakowie), malarz i rysownik, reprezentant nurtu kolorystycznego, należał do kapistów.



Malarstwa i rysunku uczył się w Tbilisi w Gruzji u N. Sklifasowskiego i B. Vogla. W wieku 11 lat wystawiał swoje prace na wystawie „Cudowne dziecko”. W czasie I wojny światowej walczył w armii rosyjskiej. W Moskwie poznał artystów z grupy Mir Iskusstwa. Zwiedził też moskiewskie zbiory malarstwa francuskiego Siergieja Szczukina i Iwana Morozowa. W roku 1920 wyjechał do Polski. Od 1921 studiował pod kierunkiem Wojciecha Weissa i Józefa Pankiewicza w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. W latach 1924-1931 kontynuował studia w Paryżu pod kierunkiem Józefa Pankiewicza. W roku 1930 uczestniczył w wystawie kapistów w paryskiej Galerie Zak. W Paryżu zachorował na nieuleczalną chorobę Bürgera. Amputowano mu obie nogi. Groziła mu amputacja rąk. W roku 1931 powrócił do Polski, zamieszkał w Warszawie i Krakowie. W roku 1933 ożenił się. Mimo kalectwa malował nadal. W latach 1935-1936 stworzył plafon w Kurzej Stopce na Wawelu. W roku 1936 zaprojektował scenografię do opery Pergolesiego „La serva padrona”. Zmarł wkrótce potem.



Waliszewski malował pejzaże, martwą naturę, portrety i kompozycje figuralne, nawiązujące do arcydzieł dawnego malarstwa. Mimo kalectwa ukazywał świat radosny, nawiązywał do konwencji komedii dell’arte. Mimo krótkiego życia pozostawił bogaty dorobek artystyczny.