Duchy UPIORY - martwi HORROR i poemat

Nad odległym mrokiem gór płonął ostatni żar

w głębię ciszy zatopił się księżyca blask

posrebrzając umarłego bladą twarz

i wzgórek ten cichy, co nad brzegiem jeziora stał

Miasta sądaleko jak białe chmury w błękicie

Przez nie w odległe krainy śmiertele biegło spojrzenie

do krain dzieciństwa, teraz daleki to czas,

czas oddalony przez czas, gniewny szał,

teraz odległy jak sen, tak martwy jak cienia cień

Gdy białych miast sylwety zatopiły się w jeziora toń

gdy ostatnie myśli nieżywych,

jak ich imiona, ich starych wojen szum,

północy światła stare jak czas, ich zgaszony żar

zniszona harfy nuta, rozerwany struny ton

Znikły wieczny ruch, nieżywej gwiazdy błysk

przepadła komety droga, martwego ukochanego czucie,

Zapomniany grób, upadłej wieczności domostwo,

zgaszonego ognia dym, roztopionego dzwonu głos,

To jest właśnie młody nieżywego wiek,



to jest późny dzień, drugi maj

przedzień w maju to godzina kochania

głos gołębi ponagla do miłości



( Nad dálkou temných hor poslední požár plál;

v hluboké ticho to měsíce vzešla zář,

stříbřící hlavy té ubledlou mrtvou tvář

655 i tichý pahorek, jenž v břehu vody stál.

Města jsou vzdálená co bílý v modru mrak,

přes ně v kraj daleký nesl se mrtvý zrak,

v kraj, kde co dítě on - Ó krásný - krásný věk!

Daleko zanesl věk onen časů vztek,

660 dalekoť jeho sen, umrlý jako stín,

obraz co bílých měst u vody stopen klín,

takť jako zemřelých myšlenka poslední,

tak jako jméno jich, pradávných bojů hluk,

dávná severní zář, vyhaslé světlo s ní,

665 zbortěné harfy tón, ztrhané strůny zvuk,

zašlého věku děj, umřelé hvězdy svit,

zašlé bludice pouť, mrtvé milenky cit,

zapomenutý hrob, věčnosti skleslý byt,

vyhasla ohně kouř, slitého zvonu hlas,

670 to jestiť zemřelých krásný dětinský čas.



Je pozdní večer - druhý máj -

večerní máj - je lásky čas,

hrdliččin zve ku lásce hlas:

“Viléme! Viléme!! Viléme!!!”)



(wg. KAREL HYNEK MÁCHA, MÁJ (1836))

tłumaczeni "orientacyjne" na podstawie tłumaczenia angielskiego.....