Medale Za zasługi bojowe

Medal "Za zasługi bojowe" (ros. Медаль «За боевые заслуги») – radzieckie odznaczenie wojskowe. Medal "Za zasługi bojowe", ustanowiony razem z Medalem "Za odwagę", był jednym z pierwszych radzieckich medali.



Medal "Za zasługi bojowe" został ustanowiony dekretem z 17 października 1938 Prezydium Rady Najwyższej ZSRR, równocześnie zatwierdzono regulamin i opis odznaki medalu. W dniu 19 czerwca 1943 i 16 grudnia 1946 do opisu odznaki wprowadzono niewielkie poprawki, a 28 marca 1980 wprowadzono nową redakcję regulaminu

Zasady nadawania

Medalem "Za zasługi bojowe" nagradzani byli żołnierze Armii Radzieckiej, Floty Wojennej, wojsk ochrony pogranicza, wojsk wewnętrznych oraz inni obywatele radzieccy. Medalem mogły być nagradzane również inne osoby nie będące obywatelami ZSRR.



Medal "Za zasługi bojowe" ustanowiony został, aby nagradzać za:

umiejętne, śmiałe i aktywne działania w walce, mające wpływ na wykonanie zadania przez oddział lub pododdział,

męstwo przy obronie granicy ZSRR,

bardzo dobre wyniki w szkoleniu bojowym i politycznym, w opanowaniu nowego sprzętu bojowego i utrzymaniu wysokiej gotowości bojowej oddziału i pododdziału oraz za inne zasługi w czasie pełnienia służby wojskowej.



W czerwcu 1944 zdecydowano nagradzać medalem również za wysługę 10 lat nienagannej służby, z czego zrezygnowano w 1958.



Pierwsze nadanie medali nastąpiło 19 października 1938, wręczono wówczas 168 medali. Jako pierwsi otrzymywali medal uczestnicy walk z Japończykami koło jeziora Chasan, a następnie, w 1939, nad rzeką Chalchyn gol. Łącznie do przystąpienia ZSRR do II wojny światowej po stronie aliantów – do czerwca 1941 nagrodzono medalem 21 tys. osób. W okresie tzw. Wielkiej Wojny Ojczyźnianej nadano ponad 4 miliony medali. Medalem dekorowano głównie szergowców i podoficerów, rzadziej młodszych oficerów i osoby cywilne. W okresie powojennym udekorowano tym medalem jeszcze ok. 1 mln. osób – m.in. za tłumienie powstania węgierskiego w 1956. Do 1 stycznia 1995 medalem nagrodzono 5 210 078 osób.



Medal za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945

Skocz do: nawigacji, szukaj Medal "Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945"

Медаль «За Победу над Германией в Великой Отечественной войне 1941–1945 гг.»



Awers i rewers



Baretka

Ustanowiono 9 maja 1945

Wielkość średnica 32 mm

Kruszec mosiądz

Wydano ok. 14 933 000







Medal "Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945" (ros. Медаль «За Победу над Германией в Великой Отечественной войне 1941–1945 гг.») – radzieckie odznaczenie wojskowe.



Medal "Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945" został ustanowiony dekretem Prezydium Rady Najwyższej ZSRR z 9 maja 1945.

Zasady nadawania

Zgodnie z regulaminem medal nadawany był:

wszystkim żołnierzom i ochotnikom, etatowemu składowi jednostek, związków taktycznych i instytucji Armii Radzieckiej, Floty Wojennej i wojsk NKWD, biorącym bezpośredni udział w działaniach bojowych na frontach Wielkiej Wojny Ojczyźnianej

tym, którzy przesłużyli nie mniej niż 3 miesiące (żołnierze) lub nie mniej niż 6 miesięcy (ochotnicy) w sztabach, instytucjach, jednostkach specjalnych i ośrodkach szkolenia

tym, którzy ze względu na rany, choroby, kalectwo i służbowe przeniesienie znaleźli się poza wojskiem

członkom organów NKWD zabezpieczających zwycięstwo swoją działalnością,

pracownikom szpitali tyłowych,

ludziom walczącym w oddziałach partyzanckich.



Pierwsze medale zostały nadane 15 czerwca 1945 wyższym dowódcom, m.in. marszałkom Konstantemu Rokossowskiemu i Fiodorowi Tołbuchinowi. Medal ten był najliczniejszym odznaczeniem ZSRR – łącznie Medalem za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945 nagrodzono ponad 14 933 000 osób (stan na 1995), w tym także żołnierzy Ludowego Wojska Polskiego. Osoby odznaczone medalem miały następnie prawo do uzyskania medali jubileuszowych: "20 lat zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945", "30 lat zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945", "40 lat zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945" i "50 lat zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945". Od 1951 po śmierci osoby odznaczonej, medal mogła zatrzymać rodzina (wcześniej podlegał zwrotowi).