Odznaka Na Straży Pokoju

odznaka "Na Straży Pokoju" – polskie odznaczenie okresu PRL, nadawane obywatelom ZSRR, z lat 1972-1991.

Awers i rewers



Odznaka "Na Straży Pokoju" została ustanowiona uchwałą Rady Ministrów z dnia 22 września 1972 "w celu podkreślenia znaczenia odbywania służby wojskowej przez żołnierzy i pracowników Armii Radzieckiej na terytorium Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej dla wspólnej sprawy pokoju i socjalizmu oraz zasług w dziele umacniania braterstwa broni i przyjaźni polsko-radzieckiej"



Odznaka posiadała trzy stopnie: złota, srebrna i brązowa.



Uchwała ta została uchylona 15 października 1991 (uchwałą Rady Ministrów nr 139 z 11 października 1991), nadawanie odznaki zakończono faktycznie już wcześniej.

Zasady nadawania



Odznaka "Na Straży Pokoju" mogła być nadawana jako zaszczytne wyróżnienie dla żołnierzy jednostek Armii Radzieckiej, czasowo stacjonujących na terytorium Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, którzy aktywnie pracowali na rzecz polskiej gospodarki narodowej, a zwłaszcza uczestniczyli w czynach społecznych oraz w zwalczaniu klęsk żywiołowych. Odznakę można było przyznać także pracownikom jednostek Armii Radzieckiej stacjonujących na terytorium PRL – obywatelom ZSRR.



W szczególnie uzasadnionych wypadkach odznakę można było przyznać również innym obywatelom ZSRR, a zwłaszcza członkom delegacji rządowych.



Odznakę nadawał Prezes Rady Ministrów, a od 1980 minister obrony narodowej na wniosek Pełnomocnika Rządu PRL do Spraw Pobytu Wojsk Radzieckich w Polsce. Osoba wyróżniona otrzymywała odznakę i jej legitymację.