W-wa - pomnik Kilińskiego - 1970-te

Lata 70-te XX w.



Warszawa. Pomnik Jana Kilińskiego przy ulicy Podwale, tuż za murami (czyli na zewnątrz) Starego Miasta.



Pomnik został pierwotnie umiejscowiony na pl. Krasińskich. Jego uroczyste odsłonięcie odbyło się 19.04.1936 r. w 30. rocznicę powołania do życia Warszawskiej Izby Rzemieślniczej.

W czasie II wojny światowej 4-metrowa rzeźba Jana Kilińskiego została zdjęta przez Niemców z 3-metrowego granitowego cokołu w odwecie za przeprowadzenie głośnej akcji sabotażowej, polegającej na zdjęciu niemieckich tablic i umieszczeniu polskiego napisu na pomniku Mikołaja Kopernika. Figurę przewieziono następnie na teren Muzeum Narodowego.

Szybko jednak zostało odkryte miejsce „aresztowania” pomnika i na murach gmachu Muzeum Narodowego pojawił się następujący napis: „Ludu Warszawy, jam tu! Kiliński Jan”.

Po zakończeniu II wojny światowej, nie zniszczony, a jedynie pozbawiony szabli, jako jeden z pierwszych warszawskich pomników stanął w al. 3 Maja naprzeciwko Gmachu Muzeum Narodowego.

W 1946 r. został przeniesiony z powrotem na pl. Krasińskich, gdzie stał 12 lat.

W 1959 r. pomnik po raz kolejny zmienił miejsce swojej prezentacji i tym razem już na stałe został przeniesiony na wybrane wcześniej miejsce przy ul. Podwale, u wylotu ul. Kapitulnej.

(http://www.um.warszawa.pl)



Jan Kiliński (ur. 1760 w Trzemesznie w Wielkopolsce, zm. 28 stycznia 1819 w Warszawie) – jeden z pułkowników powstania kościuszkowskiego, uczestnik spisków powstańczych, należał do Rady Warszawy od roku 1791. Z zawodu był szewcem.

(WIKI)