W-wa - Kościół św. Jakuba - 1930 ok.
Lata 30-te XX w.
Warszawa. Plac Narutowicza.
Plac powstał w 1923 roku u zbiegu trzech ulic: Grójeckiej, Filtrowej i Uniwersyteckiej. Po środku znajdowała się pętla tramwajowa, a nad placem dominowały 3 budynki: Kościół, Dom Akademicki i Dom PKO.
Na zachodniej pierzei placu stoi Kościół Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny potocznie zwany kościołem św. Jakuba. A skąd ten św. Jakub? Otóż kościół należy do parafii św. Jakuba Apostoła.
Budowę rozpoczęto w 1911 roku, ciągnęła się z przerwami do wybuchu wojny, a biorąc pod uwagę niezrealizowane przykrycie wieży ostrosłupowym dachem, nie została zakończona do dnia dzisiejszego.
Nie mniej kościół jest czynny mniej więcej od 1918 roku, gdy przy kościele erygowano parafię św. Jakuba Apostoła. Pod względem architektonicznym uważany jest przez znawców za najwybitniejsze dzieło polskiego modernizmu bazującego na formach historycznych. Zasadniczo styl budowlany nawiązuje do romanizmu, choć niektóre elementy przypominają bardziej architekturę gotycką. Aż trudno uwierzyć, że powstał na początku XX wieku, a nie w średniowieczu.
Po prawej stronie pocztówki widać drewnianą, tajemniczą budowlę. Była to dzwonnica, ale taka niezwyczajna, bo kościół miał przecież swoją dzwonnicę w wieży. Otóż w tej drewnianej dzwonnicy znajdowały się dzwony przewidziane dla przyszłego kościoła Opatrzności, który miał stanąć na Polach Mokotowskich. Niestety, dzwonnica spłonęła w 1944 roku, a dzwony... pewnie zabrali Niemcy.
Data dodania: 6 kwietnia 2013
Stan eksponatu: Bardzo dobry
Pomóż uzupełnić opis
Zauważyłeś błąd lub wiesz coś więcej na temat tego eksponatu?
Zasugeruj właścicielowi poprawiony opis i Zdobądź punkty dla swojego muzeum!
Eksponat jest widoczny w następujących kategoriach serwisu.
Eksponat został odwiedzony łącznie 618 razy od 6 kwietnia 2013