Kiaoczou

Niemcy.

Znaczki dla niemieckiej posiadłości w Chinach-Deutsches Pachtgebiet Kiautschou.





Jiaozhou (chin. trad. 膠州, chin. upr. 胶州, pinyin Jiāozhōu) – dawna kolonia niemiecka o powierzchni 552 km² na terytorium Chin (cesarska prowincja Szantung w północnych Chinach, na południowym wybrzeżu Półwyspu Szantung) przyznana II Rzeszy w formie koncesji przez cesarstwo chińskie. Kolonia istniała w latach 1898–1914. Nazwa Jiaozhou funkcjonuje w różnych zromanizowanych wersjach: Kiaochow, Kiauchau albo Kiao-Chau (w języku angielskim) i Kiautschou (w języku niemieckim), w wersji polskiej jako Kiauczou, Kiaoczou] lub Kiauczau].



Ośrodkiem administracyjnym pod które podlegało terytorium koncesyjne było Qingdao (Tsingtao).



Kolonia podlegała Urzędowi Cesarskiej Marynarki Wojennej i była zarządzana przez gubernatora. 23 sierpnia 1914 Chiny anulowały dzierżawę rządowi Niemiec. 7 listopada 1914 zatoka została zajęta przez Japonię, która po rozpoczęciu I wojny światowej przyłączyła się do ententy. Ostatecznie rejon ten został zwrócony Chinom 10 grudnia 1922, Japonia zagarnęła go raz jeszcze na okres od 1937 do 1945.