Maska SzR2-50

Nietypowa maska przeciwgazowa będąca na wyposażeniu personelu medycznego LWP. Przeznaczona była dla osób rannych, które nie były w stanie samodzielnie założyć swojej maski. Nie posiada ona żadnego rozmiaru, a jej specyficzna budowa jest podyktowana tym, że z założenia miała być ona zakładana przez "osobę trzecią" na głowę rannego i dopiero potem dopasowana za pomocą pasków do rozmiarów głowy. Dodatkowy kołnierz usztywniający służył stabilizowaniu głowy rannego przykładowo przy podejrzeniu uszkodzenia kręgosłupa. Na uwagę zasługuje też zamocowanie kanałów Tissot'a, które są osobnym elementem, nie odlanym razem z resztą części twarzowej jak w przypadku innych konstrukcji  opartych o SzM-41. Konstrukcja opracowana w ZSRR pod oznaczeniem SzR-1, produkowana w latach '50, potem zastąpiona przez maskę SzR-2. W Polsce produkowana na licencji od lat '60, używana praktycznie do lat dwutysięcznych. Nie licząc części twarzowej, skład zestawu był identyczny jak w przypadku masek SzM-41M lub SzM-41M KF.