Pistolet maszynowy PM-63

Polski pistolet maszynowy, skonstruowany przez Piotra Wilniewczyca na początku lat sześćdziesiątych jako broń osobista, zwłaszcza dla załóg wozów bojowych. Produkowany od 1964 przez ówczesne Zakłady Metalowe "Łucznik" w Radomiu. W 1965 oficjalnie przyjęty na uzbrojenie Wojska Polskiego. Używany równiez przez Milicję Obywatelską i służby specjalne. Produkcję zakończono w 1974.

Kaliber 9 mm (na przepisowy radziecki nabój 9 x 18 mm Makarow). Magazynki na 15 lub 25 naboi. Broń strzela ogniem pojedynczym lub seryjnym, w zależności od siły nacisku na język spustowy (nie ma osobnego przełącznika ognia). Konstrukcja umożliwia przeładowanie broni jedną ręką.

Pistolet cieszył sie tzw mieszanymi opiniami. Doceniano przemyślaną i zwartą konstrukcję, jednak broń uchodziła też za niebezpieczną dla użytkownika i niecelną przy strzelaniu seriami. W języku potocznym pistolet nazywano "RAK" (pochodzenie nazwy nie do końca jest wyjaśnione, rozwinięcie jej jako skrótu "Ręczny Automat Komandosów" jest dyskusyjne, gdyż mianem "Automat" określano zupełnie inny rodzaj broni - np "Automat Kałasznikowa").

Ciekawostki:

1. PM-63 był chyba jedynym w historii polskim wyrobem skopiowanym i produkowanym masowo (rzecz jasna bez licencji) przez Chińczyków.

2. Funkcjonariusze Plutonu Specjalnego ZOMO, pacyfikujący Kopalnie "Wujek" w stanie wojennym w 1981, strzelali właśnie z PM-63

3. PM-63 (a zwłaszcza jego chińskie kopie) był bronią często wykorzystywaną w zamachach terrorystycznych.

W kolekcji: egzemplarz o numerze seryjnym ZK5593, wyprodukowany w Radomiu w 1974 r (ostatni rok produkcji).