Czołg cieżki KW-1 (wariant z roku 1941)

Czołg KW zaprojektowany został w latach 1938 - 39 przez Biuro Konstrukcyjne Leningradzkich Zakładów im. Kirowa (LKZ) przez zespół kierowany przez Żozefa Ja. Kotina (konstruktor wiodący projektu - Nikołaj L. Duchow). KW stanowił kolejny etap rozwoju ciężkich czołgów opracowywanych w LKZ - jego poprzednikiem był dwuwieżowy SMK, który testowano na froncie podczas radziecko-fińskiej "wojny zimowej" 1939 - 1940.

Czołg KW był krótszy i lżejszy od SMK (choć równocześnie lepiej opancerzony), a uzbrojenie ulokowano w pojedynczej wieży. Przeznaczeniem taktycznym czołgu było przełamywanie umocnionych pozycji obronnych przeciwnika - stąd bardzo grube opancerzenie i uzbrojenie w armatę 76,2 mm, strzelającą zasadniczo pociskami burzącymi (oczywiście przeciwpancernymi również).

Czołg w grudniu 1939 przyjęto do uzbrojenia Armii Czerwonej. W kolejnych latach produkowano różne wersje (różniące się np konstrukcją wieży), przy czym od wiosny 1941 zaczęto stosować oznaczenia KW-1, aby odróżniać kolejne modele czołgu. Nazwę "KW" utworzono z inicjałów ówczesnego Ludowego Komisarza Obrony ZSRR - Klima Woroszyłowa.

Czołg KW przy swoich niezaprzeczalnych zaletach (zwłaszcza niezrównana w swoim czasie odporność na ogień wroga) miał też sporo wad - zwłaszcza wyjątkowo źle zaprojektowany i niskiej jakości był układ przeniesienia napędu, którego częste awarie unieruchamiały czołgi w terenie. Utrapieniem załóg i jednostek remontowych były zwłaszcza wyłamujące się zęby kół w skrzyniach biegów.

Łącznie wyprodukowano około 4 700 egzemplarzy czołgu KW/KW-1. Od 1942 roku zastąpiono go na liniach produkcyjnych modelem KW-1s (lżejszy, szybszy, bardziej niezawodny)

W kolekcji: KW-1 model 1941 o nazwie własnej "Беспощадный" ("Bezlitosny"), 12 Pułk Czołgów przydzielony w tym czasie do 1 Gwardyjskiej Dywizji Strzelców Zmotoryzowanych, Front Zachodni, sierpień 1942. Czołg ufundowany został przez literatów i grafików - stąd okolicznościowy wiersz (autostwa poety S. Marszaka) i stosowna karykatura (autorstwa tercetu karykaturzystów "Kukrynisy"), namalowane na wieży. Dowódcą czołgu został lejtnant Paweł M. Choroszyłow, as pancerny, który zgłosił do tego czasu zniszczenie 12 niemieckich czołgów oraz kilku dział i samochodów (symbole zwycięstw również namalowano na wieży). Pod jego dowództwem, lista sukcesów wzrosła do 27 zniszczonych czołgów, 13 transporterów opancerzonych, 10 dział i 30 ciężarówek wroga. Sam Choroszyłow oraz celowniczy A. Fatiejew zginęli 1 marca 1943. Ich czołg po remoncie wrócił na front z nową załogą i walczył do 31 sierpnia 1943, kiedy został ponownie trafiony i uszkodzony w takim stopniu, że kolejny remont uznano za nieopłacalny i  przeznaczono go na złom.

Model w skali 1/35, zestaw Eastern Express