Armata pułkowa OB-25 wz 1943 (76,2 mm)

Lekkie działo konstrukcji i produkcji radzieckiej, przeznaczone do bezpośredniego wsparcia piechoty , opracowane w latach 1942 - 1943 przez zespół pod kierownicwem M. Ju. Cirulnikowa z biura konstrukcyjnego OKB-172. Konstrukcyjnie stanowiło połączenie przedłużonej lufy z zamkiem śrubowym armaty wz. 1927 oraz łoża z podwoziem armaty przeciwpancernej wz. 1942 (M-42). Przy zachowaniu wymaganej lekkości i mobilności, uprościło to produkcję, a także szkolenie artylerzystów. Działo oznaczono symbolem OB-25.

Zgodnie z etatem, armaty te weszły na uzbrojenie baterii dział w pułkach piechoty i kawalerii (po 4 sztuki). Łącznie w latach 1943 - 1945 wyprodukowano blisko 5 200 sztuk tych dział. Wbrew planom, nigdy nie wyparły w pełni starszego modelu wz 1927 - oba typy używano równolegle w czasie II wojny światowej. Po wojnie stopniowo wycofywano je i zastępowano nową generacją dział piechoty - bezodrzutowymi 107 mm B-11. Armaty OB-25 znajdowały się również na uzbrojeniu Ludowego Wojska Polskiego i innych "bratnich" armii. Ostatni raz zostały użyte bojowo przez wojska KRL-D podczas wojny koreańskiej 1950 - 1953.

Ciekawostka: Biuro konstrukcyjne OKB-172 było tzw "szaragą", pod zarządem NKWD, w którym pracowali inżynierowie-więźniowie. Główny konstruktor, wspomniany M. Ju. Cirulnikow (skazany w 1939 roku na 8 lat łagru) w nagrodę za opracowanie działa OB-25 został w 1943 ułaskawiony i zwolniony a skazanie uznano za zatarte.

W kolekcji: armata OB-25 w kamuflażu zimowym. Model w skali 1/35, zestaw Alanger