Brytyjski czołg podstawowy ("Main Battle Tank") opracowany na przełomie lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych XX wieku przez firmę Leyland, jako następca czołgów podstawowych
"Centurion" oraz ciężkich "Conqueror", stanowiących w tym czasie podstawowy sprzęt pancerny British Army. "Chieftaina" uzbrojono w nową 120 mm armatę L11 i solidnie opancerzono - w rezultacie, przez blisko 20 lat był to najsilniej uzbrojony i opancerzony czołg zachodni produkowany seryjnie.
Pierwszy wariant - Mk1 (wyprodukowano 40 egzemplarzy) używany był wyłącznie do szkolenia, natomiast Mk 2 był pierwszym wariantem dostarczonym do jednostek bojowych. Wprowadzono go do uzbrojenia w 1967, w pierwszej kolejności w jednostkach pancernych Brytyjskiej Armii Renu (stacjonującej w ówczesnych Niemczech Zachodnich). Łącznie powstało kolejno 12 wariantów czołgu, przy czym część z nich była modernizacjami wersji starszych. Produkcję "Chieftainów" zakończono w 1978, a wycofano je z uzbrojenia Armii Brytyjskiej w 1995. Ich następcami zostały czołgi "Challenger".
"Chieftainy" eksportowano do Iranu, Omanu, Jordanii i Kuwejtu (w trzech pierwszych krajach używane są do dzisiaj). Czołgi uczestniczyły w kilku wojnach, między innymi iracko-irańskiej (1980 - 1988), czy też broniąc Kuwejtu podczas irackiej inwazji w 1990. Na początku lat siedemdziesiątych, bardzo zainteresowany ich zakupem był Izrael, ale transakcja nie doszła do skutku z powodów politycznych.
Ciekawostka: kierowca czołgu zajmował stanowisko w pozycji leżącej (na plecach). Rozwiązanie takie przyjęto w celu obniżenia sylwetki pojazdu.
W kolekcji: "Chieftain" Mk 2 numer 00EB54 wyprodukowany w zakładach Vickers-Armstrong w Elswick w oznakowaniu dowództwa pułku 17/21 Lancers, British Army On Rhine (Brytyjska Armia Renu), Niemcy, początek lat siedemdziesiątych. W późniejszym okresie czołg zmodernizowano do wersji Mk 6, a w listopadzie 1996 wycofano ze stanu wojska i umieszczono jako cel na strzelnicy, na poligonie Lulworth.
Model w skali 1/35, zestaw Tamiya.