Warszawa Czerniaków - kośc. i klasztor bernardynów

tytuł: Czerniaków. Rysowali Cegliński i Pillati, rytował Stvti w Warszawie



rozmiar foto: 12 x 18 cm



pochodzenie ilustracji:

Tygodnik Ilustrowany, brak bliższych informacji



dodatkowy opis:

Czerniaków – część Warszawy leżąca w w dzielnicy Mokotów. 8 kwietnia 1916 generał-gubernator Hans Hartwig von Beseler wydał rozporządzenie włączające (od 1 kwietnia 1916) m.in. miejscowość Czerniaków, położoną w w tamtym czasie w gminie Wilanów, do Warszawy.



Kościół św. Antoniego z Padwy na Czerniakowie zbudowany z fundacji marszałka wielkiego koronnego Stanisława Herakliusza Lubomirskiego, właściciela dóbr czerniakowskich (od 1683), planowany jako rodzinne mauzoleum. Zaprojektowany przez królewskiego architekta Tylmana z Gameren, według planów i pod którego nadzorem budowę wykonał w latach 1690-1693 Izydor Affaita. Jednocześnie z kościołem wznoszono klasztor - 19 października 1693 wystawiono dokument fundacyjny, a uroczyste wprowadzenie zakonników do klasztoru czerniakowskiego nastąpiło już 15 grudnia. W I połowie XIX wieku kompleks klasztorny powiększono o skrzydło zachodnie, wychodzące na trakt prowadzący w stronę Wilanowa. W 1864 zlikwidowano konwent bernardynów, którzy wrócili tu dopiero w lipcu 1945.



Kościół i klasztor ucierpiały głównie w 1939 w czasie obrony Warszawy i w 1944 w czasie powstania warszawskiego. Kościół ten nie został nigdy przebudowany i zachował swój pierwotny, barokowy wystrój wnętrza. Jedynym nieoryginalnymi elementami wyposażenia kościoła są wymienione w XIX wieku organy, oraz drobne elementy wyposażenia liturgicznego (m.in. XX-wieczny ołtarz posoborowy i stacje drogi krzyżowej, oraz empirowe świeczniki ołtarzowe). Wcześniejszy, najprawdopodobniej XVIII-wieczny instrument przeniesiono do bliżej nieokreślonego kościoła poza Warszawą. Na uwagę zasługują także oryginalne XVII-wieczne boazerie ścienne wykonane z drewna dębowego - najstarszy tego typu element wystroju wnętrza zachowany w Warszawie.

(WIKI)