Pocisk typu Minié

Rodzaj pocisku karabinowego do broni odprzodowej o lufach gwintowanych , nazwany na cześć wynalazcy, Claude-Étienne'a Minié. Pociski tego typu używane były podczas Powstania Styczniowego.



Pocisk Minié pozwalał na "ominięcie" podstawowego problemu, jakim było ładowanie od wylotu lufy broni gwintowanej. Żeby gwint mógł nadać pociskowi ruch obrotowy, musiał być ciasno dopasowany do przewodu lufy, co w przypadku użycia zwykłej kuli ołowianej wymagało jej wbicia siłą w gwint przy użyciu wyciora. Proces taki był powolny i męczący. Pocisk Minié, dzięki mniejszej średnicy, można było załadować do broni bez wysiłku - dopiero podczas strzału ciśnienie gazów prochowych oddziałujące na wklęsłe dno pocisku, powodowało jego rozszerzenie i "wcięcie" się w gwint lufy. Dzięki uszczelnieniu przewodu lufy, większa część energii gazów zostawała przekazana pociskowi, który nabierał bardzo dużej prędkości wylotowej. W połączeniu ze stabilizującym działaniem ruchu obrotowego zwiększyło to zasięg skutecznego ognia i celność.



Rany postrzałowe tymi pociskami były bardzo ciężkie, a szerokie zastosowanie tego typu broni przyczyniło się do znacznej liczby amputacji kończyn wśród żołnierzy.



Źródło: pl.wikipedia.org, odkrywca.pl