Honorowy Medal im. Józefa Tuliszkowskiego

Józef Tuliszkowski urodził się 4 lutego 1867 roku w Radziwiłowie Wołyńskim. Polski inżynier pożarnik, twórca obrony przeciwpożarowej, autor wielu publikacji z zakresu pożarnictwa. Dorastał w polskiej ziemiańskiej rodzinie w zaborze rosyjskim na Wołyniu. Interesował się pożarnictwem, w czasie studiów wstąpił potajemnie do Ochotniczej Straży Pożarnej w Rydze, gdzie pracował 6 lat przechodząc przez wszystkie szczeble służby. Studia skończył w 1897 otrzymując tytuł inżyniera mechanika budowy maszyn oraz specjalisty z dziedziny pożarnictwa i budownictwa. Następnie pracował m.in. w miejskiej straży ogniowej w Rydze, współorganizował ochotniczą straż pożarną w Kijowie, gdzie również dowodził podczas akcji gaśniczych. Zajmował się również bezpieczeństwem pożarowym, w konkursie na projekt odbudowy po pożarze wielkiej cukrowni zdobył dwa pierwsze miejsca. W 1903 roku przeniósł się do Warszawy. Dzięki wymianie doświadczeń w Austrii oraz Niemczach, Tuliszkowski po powrocie do kraju zmodernizował sikawkę strażacką, ulepszył drabinę pożarniczą, opracował nowy typ kasku, hełm dymowy, zatrzaśnik i podpinkę. Obok starań nad unowocześnieniem wyposażenia straży pożarnej, pracował także nad zmianą postrzegania bezpieczeństwa pożarowego wśród cywili. W latach 1915-1918 został komendantem Warszawskiej Straży Ogniowej. Pracę w zmieniających się warunkach geopolitycznych (I wojna światowa, zmiana granic i nadzieja na niepodległą Polskę) rozpoczął od odbudowy organizacji, doposażenia jej w sprzęt (zagrabiony przez Rosjan) oraz wprowadzenia pierwszego samochodu pożarniczego do pracy strażaków. W 1916 współzorganizował I Ogólnokrajowy Zjazdu Straży Ogniowych z Królestwa Polskiego. Wygłosił na nim referat "Przyszła organizacja straży ogniowych w odrodzonej Polsce". Brał także czynny udział w międzynarodowym ruchu strażackim. Po koniec 1918 roku zaczął pracować w Wojsku Polskim jako twórca struktur ochrony i bezpieczeństwa przeciwpożarowego. W następnych latach podobne struktury tworzył w resorcie komunikacji (1926-1937) i w przemyśle cukrowniczym. Zmarł nagle w wieku 72 lat, 26 stycznia 1939 roku. Pochowany został na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie. W dniu 11 października 1993 roku Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej ustanowił Honorowy Medal im. Józefa Tuliszkowskiego, którym nagradza się osoby oraz instytucje, posiadające wybitne osiągnięcia z zakresu ochrony przeciwpożarowej oraz strażaków, szczególnie wyróżniających się podczas prowadzenia akcji gaśniczych. Wnioski rozpatruje Kapituła, w skład której wchodzi pierwsze dwanaście osób odznaczonych tym medalem. Są to m.in.:

gen. brygadier w stanie spoczynku Feliks Dela – Kanclerz Kapituły

gen. bryg. w st. spocz. Teofil Jankowski - Vicekanclerz

gen. bryg. w st. spocz. Zbigniew Meres - Vicekanclerz

nadbryg. w st. spocz. Roman Kaźmierczak - Sekretarz

nadbryg. w st. spocz. Ryszard Grosset

nadbryg. w st. spocz. Ryszard Korzeniewski

nadbryg. w st. spocz. Ignacy Ścibiorek

płk poż. w st. spocz. Zdzisław Filingier

Odznakę medalu stanowi metalowy krążek o średnicy 80 mm wykonany z tombaku w kolorze brązu patynowanego. Na awersie znajduje się popiersie Józefa Tuliszkowskiego w mundurze z hełmem na tle rozchodzących się promieni z boków którego umieszczono daty: 1867 i 1939. Wokół w otoku napis: "inż. JÓZEF TULISZKOWSKI PIONIER POLSKIEGO POŻARNICTWA". Na rewersie umieszczony jest orzeł w koronie na ozdobnym kartuszu oraz hełm strażacki, dwie prądownice, dwa toporki i dwa bosaki. Wokoło w otoku napis " PAŃSTWOWA STRAŻ POŻARNA R.P." Od 1993 roku do dnia dzisiejszego medalem uhonorowano 1074 osoby i instytucje państwowe oraz stowarzyszenia.