Warszawa - Filharmonia - lata 50/60-te XX w.

lata 50/60-te XX wieku.



Warszawa. Filharmonia nocą.



Gmach Filharmonii Warszawskiej stanął w latach 1900-1901 w kwartale ulic Jasnej, Moniuszki i Sienkiewicza, na terenie ówczesnego centrum finansowego miasta. Uroczysta inauguracja odbyła się 5 listopada 1901, jako soliści wystąpili Ignacy Jan Paderewski, światowej sławy pianista, kompozytor i przyszły mąż stanu oraz Wiktor Grąbczewski (bas).



Budynek z lat 1901-1945 wzorowany był na europejskich filharmoniach i operach XIX wieku, przede wszystkim na Operze Paryskiej. Otrzymał bardzo bogaty wystrój eklektyczny, z wpływami neorenesansu i neobaroku europejskiego w nowoczesnej na owe czasy interpretacji.



Napaść Niemców na Polskę i związana z tym II wojna światowa przerwała działalność Filharmonii Warszawskiej. Gmach filharmonii został spalony w czasie oblężenia Warszawy przez Niemców w 1939. W trakcie walk powstania warszawskiego w 1944 uległ zbombardowaniu i znacznemu zniszczeniu.



Nowy, odbudowany budynek koncertowy został otwarty 21 lutego 1955 roku. Budynek FN w Warszawie, odbudowany według projektu Eugeniusza Szparkowskiego i Henryka Białobrzeskiego, utracił swój pierwotny bogato zdobiony wystrój, został zastąpiony stylistyką architektury socrealizmu. Fuj.

(WIKI bez "fuj")