Zeltpflock 29

Szpilka namiotowa ma długość 26 cm i jest wykonana z aluminium. Sygnowana rokiem produkcji (40) i kodem producenta (S&C). Nad kodem producenta są widoczne prawdopodobnie inicjały właściciela. Służyły do mocowania celty (Zeltbahn 31*). Każdy żołnierz był zobowiązany posiadać przy sobie dwie takie. Szpilki były produkowane z lekkich stopów aluminium (zdjęcie nr 1 i 2), stali (zdjęcie nr 3), drewna impregnowanego, bakelitu. Aluminium było stosowane od wczesnego 1937 do 1939 roku, znajduje się też w egzemplarzach z 1940 roku. Późniejsze problemy z surowcami spowodowały potrzebę stosowania tańszych materiałów.



*Zeltbahn- uniwersalna, indywidualna, płachta maskująca. Wzór z 1931 roku zastąpił wcześniejszy kwadratowy. Zeltbahn był trójkątem równoramiennym, wykonanym ze sztucznej, impregnowanej bawełny (Makostoff), posiadającym wzdłuż dwóch równych boków 12 guzików (metalowych - cynkowe, aluminiowe lub stalowe), a obok nich rząd dziurek na guziki. Na dłuższym boku posiadała sześć guzików i dziurek (w innym ustawieniu niż na krótszych bokach). Ponadto, posiadała duże otwory z nabitymi metalowymi pierścieniami (cynkowymi lub aluminiowymi) na rogach oraz mniejsze u podstawy przez które przeciągnięte były bawełniane sznurki, służące za odciągi w przypadku użycia jako namiot. Oba krótsze boki w przypadku użycia do budowy namiotu, spinało się na zakładkę z kolejną płachta co powodowało ze spięcie było podwójne i podwójnie pokryte, zabezpieczając tym samym przed przeciekaniem. Wczesne wersje były pozbawione wzoru maskującego "mysioszare" (spotykane na zdjęciach archiwalnych, nawet pochodzących z późnego okresu wojny) ale w większości, znane są późniejsze wersje z kamuflażem Splitter Muster. Kamuflaż był nadrukowany dwustronnie, z jednej w odcieniach letnich z drugiej jesiennych. Płachty zeltbahn używane przez Waffen SS posiadały kamuflaże używane przez tę formację. W zestawie z płachtą był pokrowiec z trzema sekcjami masztu, szpilkami (wykonane z magnezu a później z syntetycznej żywicy) oraz linka bawełniana (jako główny odciąg). Płachty używano jako: ponczo (wtedy otwór z zakładką na środku służył jako otwór na głowę, płaszcz (po założeniu jak ponczo spinano w odpowiedni sposób guziki- używany głównie przez cyklistów i konnych), parawan (jedna lub dwie zelty spięte i wsparte o maszt, namiot (spięte minimum 4, kilkanaście lub kilkadziesiąt płacht), nosze improwizowane i wiele, wiele innych. Płachtę w warunkach polowych troczono (złożoną w odpowiedni sposób i zrolowaną) przy pomocy dwóch troków do pasa głównego (we wczesnym okresie wojny) lub do plecaka szturmowego (sturmgepack) w okresie późniejszym, zaś pokrowiec z przyborami do namiotu znajdował się wewnątrz zrolowanej płachty



Źródło: myvimu.com, mp44.nl, pl.wikipedia.org, opis Zeltbahn opracowany przez użytkownika Jurgen na podstawie A. Saiz- "Deutche Soldaten" oraz J. Krzywania- "Wehrmacht w Kampanii Wrześniowej 1939".