Lampa uliczna.

Świetny klimat przedstawionych zdjęć. Pamietam jak sam odkrywałem kilkadziesiąt lat temu podobne perełki na ... Żuławach Wiślanych. Pamiatki po innych ludziach innej kulturze, ale emocje takie same. Pozdrawiam autora.

Dziękujemy, Zenolzaur! Myślę, że spokojnie możesz napisać priv do właściciela tego muzeum i przesłać mu to tłumaczenie, może będzie chciał dodać je w opisie muzeum :) Szkoda byłoby, żeby ta opowieść gdzieś uciekła z powodu bariery językowej...

Tłumaczenie w dużej części z oryginalną fonetyką i pisownią.Nie jestem w tej dziedzinie specjalistą, myślę że jednak lepiej oddaje barwę i klimat tekstu pisanego cyrylicą.                                                                                                                                                                                                         Witam serdecznie państwo w moim muzeum. Nazywamsie Anatoli urodziłymsia w Drohobyczu 28 lat po 2 wojnie światowej. W mieszanej, ukraińsko polskiej rodzinie. Od przedszkola mówiłem po ruski~polski~ukraiński. Chętnie chodziłem z dziadkom do kościoła a z babciew do cerkwi. Znałem "kto ty jesteś  poljak mały " i chodził garbus po gorodzie. Wiedziałem  co to jest "Gniazdo" i "Orzeł biały" tak jak znał co to tryzub. Nauczyłemsi czytać jako po polski. Niestety nie nauczyli pisać. Dlatego tak głupie nabieram teraz ten tekst. Ale w takiej sytuacji wiele ludzi pogranicza, którzy nie poljacy i nie ukraińcy, my Galiczany. Kiedy byłim dzieckiem byłim przekonany co istnieje 2 świetych Mikołaja , jeden polski, drugi ukraiński. Dziwiłemsia dlja czego dziadek boi się przyjeżdżać do Drohobcza (mieszkał  w Gliwicach) bo nie chce"do Syberi" i jak to mogli pojechać. Nie rozumiałem gdzie się podzieli zachowane przd wojnow "złotówki na kamienicy" i jak to mogli pojechac na tydzień na wycieczku w Zakopane czy do Krakowa bez granicy. Uśmiechalimsia kiedy ktoś z dzieci widział coś napisane na domach po polsku i mówił   "napisano po naszemu" (na obce języku)  bo dobrze wieł o tym że to jest napisane po naszemu. I w czasie mojego dzieciństwa było tych napisów i rzeczy wiele. Bardzo często słyszałem " to jest przedwojenne " narzędzia, okno, rórki i wiele inych rzeczy. Po paru dziesięciu lat który przeżylim w innych miastach wróciłemsia do Drohobycza i byłlim zaskoczony, ogromna ilość zabytków z 20 lecia międzywojennego została po prostu zniszczona. Jeszcze 3 roki temu zrobiłem te zdjęcia i tylko dzisiaj ich wyłożyłem. Jak za moją ideę by zachować w taki sposób te ułomki, dostanę dwa, trzy dobre słowa ~ będę wprowadzał te sprawy. "Ułamki potłuczonego zwierciadła" to jest cytat znanego mieszkańca Drohobycza Bruno Szulca Mnie się wydało że on opowiada tematy mojego muzeum.  Jak będzie interes  u państwa  będziem normalno pisać pod każdym zdjęciem co to i na jakiej ulicy zachowało się.

Może umieść tutaj.

Żelazny słup oświetleniowy wykonany został w Fabryce Maszyn Żniwnych Bredta z Ottyni w pow. Stanisławowskim. Tyle udało mi się odczytać ze zdjęcia i znalezć na wikipedii.
Bardzo ciekawy jest opis muzeum. Kustosz pisał go cyrylicą ale słowa są polskie.
Przełożyłem tekst na polski ale nie wiem gdzie najlepiej było by go umieścić, aby inni też mogli go rozumieć. Zwłaszcza młodzi. 

Piękny słup oświetleniowy - gratuluję. Fajnie że tam na wschodnich terenach są ludzie szanujący i pokazujący polskość tych ziem.