Grosze II RP

50,20,10,2- grosze - 1923 r.

2 - grosze - 1931 r.

                 Koniec II wojny światowej i początek IIRP przypada na rok 1918, lecz w numizmatyce okres IIRP rozpoczyna się dopiero w 1923 a właściwie 1924 roku kiedy to rozporządzeniem z 11.I.1924 r. zniesiono dotychczasową walutę „marka polska” i wprowadzono obowiązującą do dziś jednostkę „złoty polski”, podzielony na 100 groszy. Było to niesłychanie trudne przedsięwzięcie. Otwarta w kwietniu 1924 roku Mennica Państwowa w Warszawie nie była w stanie wybić w krótkim czasie nowych monet polskich. Wtedy była w stanie wybić tylko dwu- i pięciogroszówki z datą 1923. Wybicie brązowej jednogroszówki, oraz niklowych: 10, 20 i 50 groszówek zlecono mennicom zagranicznym.

           Bicie jednogroszówki z datą 1923 wykonano w Anglii (King's Norton Metal Company Limited -Birmingham). Produkcji niklowych monet o nominałach 10, 20 i 50 groszy podjęła się firma w Szwajcarii. Dodatkowo część nakładu dwudziesto- i pięćdziesięciogroszówki zlecono mennicom w Wiedniu (Austria) oraz Utrechcie (Holandia). Nie ma różnic pomiędzy poszczególnymi monetami bitymi w różnych mennicach, gdyż stemple wykonywane i dostarczane były z naszego kraju.

          Projektantem groszowych monet IIRP był Wojciech Jastrzębowski. Jego monety sygnowane były inicjałami W-J. Widnieją one po obu stronach orła ponad łapami. Na monetach bitych w Mennicy Warszawskiej pod prawą łapą orła widnieje także jej znak.
 
Czerwonym kolorem zaznaczone są inicjały W-J projektanta Wojciecha Jastrzębowskiego , zieloną obwódką znak Mennicy Polskiej.