Sudety - Glatzer Schneeberg - Śnieżnik - 1953

rok 1953

(To nie Karkonosze, ale Sudety których Karkonosze są częścią. Gdy w ramach działu "A to Polska właśnie" utworzę odpowiednią kolekcję, ten eksponat przeniosę tam. Ale na razie niech pozostaniu tutaj.)



Wieża widokowa na Śnieżniku im. cesarza Wilhelma I (niem. Kaiser-Wilhelm-Turm lub Glatzer Schneebergturm) – nieistniejąca już kamienna wieża widokowa wzniesiona na szczycie góry Śnieżnik (1425 m n.p.m., Sudety Wschodnie) w stylu niemieckiego, romantycznego historyzmu wzorującego się na gotyku. Zbudowana została z inicjatywy Kłodzkiego Towarzystwa Górskiego w latach 1895-1899 i istniała tam do 1973 r. Stanowiła dobry punkt widokowy na najwyższym w tej części Sudetów szczycie. Była dobrze widoczna z większości miejsc ziemi kłodzkiej i stanowiła jeden jej z bardziej znanych symboli.

Budowla miała wysokość 33,55 m. Składała się z dwóch przylegających do siebie, cylindrycznych wież zwieńczonych blankami. Platformy widokowe znajdowały się na szczytach na wysokości 29,95 m i 17,40 m. Wejście prowadziło do okrągłej, nakrytej szklanym dachem sali, wewnątrz większej wieży. Sala ta o średnicy 8 m i wysokości 5 m, wspierała się na pięciu filarach i oświetlały ją dodatkowo wąskie, zwieńczone łukami okienka i nosiła nazwę hali pamięci cesarza Wilhelma I.

Po 1945 r. ziemia kłodzka została włączona do Polski. Wieżą nie interesowali się nowi gospodarze. Mimo że w 1948 r. przeprowadzono remont zabezpieczający, a PTT z okazji 75-lecia istnienia wieży umieściło w niej tablicę pamiątkową, to opuszczona budowla niszczała – przez ponad 20 lat nie doczekała się opieki, nie przeprowadzono konserwacji. Nadal stanowiła atrakcję turystyczną i cel licznych wycieczek na szczyt. Dewastacje i surowe warunki atmosferyczne niszczyły obiekt turystyczny. Wejście na wieżę uchodziło za niebezpieczne.

W 1973 r. ówczesne władze podjęły arbitralną decyzję o zburzeniu wieży na Śnieżniku. Pretekstem stał się zły stan techniczny. Przy pomocy wojska 11 listopada wysadzono ją w powietrze. Pierwsza detonacja materiałów wybuchowych okazała się nieudana. Kamienna konstrukcja runęła dopiero po zastosowaniu podwójnych ładunków.

Z dzisiejszego punktu widzenia ocenia się, że była to niepotrzebna i pochopna decyzja. Wieży zaszkodziło prawdopodobnie w pewnym stopniu imię patrona, uchodzącego za wroga Polaków i niewygodne dla wizerunku polskości ziem odzyskanych.

Już w kilka lat później zdano sobie sprawę, że zniszczenie wieży było bezsensowne i szkodliwe dla atrakcyjności turystycznej Śnieżnika. Temat odbudowy powracał co kilka lat, nie przynosząc jednak żadnych rezultatów.

(WIKI)