Tatry Wysokie

Pocztówka przedstawia:

Tatry Wysokie

Grań Gąsienicowej, Niebieskiej, Zawrotowej

Czarne ściany i Granaty

Wydawca: Biuro Wydawnicze „RUCH”

Wg fotografii barwnej M. Zalewskiego

Wikipedia:

Tatry Wysokie (słow. Vysoké Tatry, niem. Hohe Tatra, węg. Magas-Tátra) – najwyższa część Tatr o charakterze alpejskim, rozciągająca się pomiędzy Tatrami Zachodnimi od strony zachodniej oraz Tatrami Bielskimi od strony północno-wschodniej. W linii prostej odległość między granicznymi przełęczami wynosi ok. 16,5 km, zaś ściśle wzdłuż grani głównej ok. 26 km. Tatry Wysokie zajmują obszar około 340 km² (czyli nieco mniej niż Tatry Zachodnie), z czego większość (260 km²) znajduje się na Słowacji.

            Niebieska Turnia (niem. Mittlerer Seealmturm, słow. Nebeská veža, węg. Niebieska-torony) – wznosząca się na wysokość 2262 m turnia we wschodniej grani Świnicy, oddzielona od Gąsienicowej Turni Niebieską Przełączką Wyżnią, a od Zawratowej Turni Niebieską Przełęczą. Jej północne stoki opadają do Mylnej Kotlinki w najwyższym piętrze Doliny Zielonej Gąsienicowej, zaś południowe do polodowcowego kotła Dolinki pod Kołem (górne piętro Doliny Pięciu Stawów Polskich). Górna część tych stoków, zarówno z południowej, jak i północnej strony, to strome ściany, w których znajdują się drogi wspinaczkowe. Turnia jest trudno dostępna (najłatwiej od strony zachodniej z Niebieskiej Przełączki Wyżniej w 10 min), lecz dość często odwiedzana przez taterników. Od strony wschodniej podcięta jest uskokiem o wysokości prawie 40 m, zazwyczaj pokonuje się go przez zjazd na linie. 

Nazwa turni pochodzi nie od barwy skał, lecz od góralskiego nazwiska Niebies.