K. u. K. 5 feldjägerbataillon

Rekonstrukcja? A może oryginał?



Cesarscy i królewscy strzelcy polni (niem. k.u.k. Feldjäger) – formacja piechoty cesarskiej i królewskiej Armii, do 1867 roku występowała pod nazwą „cesarsko-królewscy strzelcy polni” (niem. k.k. Feldjäger).

Do 1868 piechota austriacka dzieliła się na cztery formacje: liniowe pułki piechoty, pułki piechoty pogranicznej, bataliony strzelców polowych (Feldjägerbataillone) oraz Tyrolski Pułk Strzelców Cesarskich.

W 1808 zorganizowano dziewięć batalionów strzelców polnych, a cztery lata później dalsze trzy bataliony. W 1849 było już 25 batalionów strzelców polnych. W 1859, w czasie wojny z Francją Austriacy sformowali pięć kolejnych batalionów (nr 28-32), a bezpośrednio po jej zakończeniu jeszcze dwa bataliony. W 1866, w czasie z wojny Prusami zorganizowany został Batalion Strzelców Polnych Nr 33. W 1880 na bazie kompanii zapasowych (depot) utworzono bataliony nr 34-40. W 1883 z każdego z osiemdziesięciu liniowych pułków piechoty wyłączono piąty batalion. Z batalionów tych oraz z ośmiu batalionów strzelców polnych zorganizowano dwadzieścia dwa nowe pułki piechoty (nr 81-102). Na początku lat 90. XIX wieku sześć batalionów strzelców włączono do tyrolskich strzelców cesarskich. Pozostałe dwadzieścia sześć batalionów przetrwały do roku 1914. Bezpośrednio przed wybuchem I wojny światowej sformowane zostały trzy bataliony strzelców.

• k.u.k. Kraj morawsko-śląski feldjägerbataillon 5

Zformowany: 1808 - III. Armia - 6 Dywizja Piechoty Wojska - 12 Brygada Piechoty

Narodowości: 39% niemiecki - 25%

Czechów - 25% Polska - 11% Pozostałe

Garnizon: Tarvis (uzupełniający Powiat: Olomouc)

Dowódca: ppłk Carl Pöscheck