Vo=800 m/s Gefechtsladung
M.Dv.Nr.231,8 Teil II
7,5 cm Flak L/60 (C/38 Kp.)
http://www.superborg.com/mdv200.htm
Przelicznik artyleryjski od niemieckiej armaty przeciwlotniczej 7,5 cm Flak L/60 (C/38 Kp.) produkowanej od 1928 roku przez zakłady Krupp A.G. Armata była również eksportowana m.in. do Brazylii i Hiszpanii. W momencie wybuchu II wojny światowej wszystkie przeznaczone na eksport armaty zostały przydzielone do Kriegsmarine (również ta, o czym świadczy litera M) i wykorzystane jako artyleria w bateriach nabrzeżnych i przeciwlotniczych. Na ostatnim zdjęciu podobny przelicznik na armacie 10,5 SK C/32.
Po I wojnie światowej według Traktatu Wersalskiego niemcom zabroniono opracowywania nowych rodzajów uzbrojenia. Jednak firma Krupp by obejść postanowienia traktatu niemal natychmiast rozpoczęła współpracę ze szwedzkim Bofors (częściowo należącym do Krupp) w celu opracowania nowej armaty przeciwlotniczej. Do 1925 Krupp nabył pakiet kontrolny w szwedzkiej firmie, a zespół niemieckich ekspertów został wysłany do Szwecji. Rozwój nowej broni został w tajemnicy sfinansowany przez Reichswehrę. Zaprojektowana armata 75 mm okazała się odpowiednia dla Szwedów, ale rozległe próby dwóch niemieckich prototypów (7,5 cm Flugabwehrkanone L / 60 i 7,5 cm Flugabwehrkanone L / 59) przez armię niemiecką okazały się niezadowalające. Niemcy zażądali projektu działa o większym kalibrze i tak zmodyfikowano armatę 75 mm która otrzymała dłuższą lufę w kalibrze 88 mm, z tejże modyfikacji powstała najsłynniejsza niemiecka armata 8,8 cm Flak 18/36/37/41. Pomimo niemieckiej niechęci do zakupu wariantu 75 mm, szwedzka firma Bofors i tak zdecydowała się na seryjną produkcję armaty w kalibrze 75 mm która z sukcesem była eksportowana do wielu krajów. Było wiele znaczących różnic między projektem Kruppa a tym, który ostatecznie został wyprodukowany przez firmę Bofors. Mimo to obie armaty miały podobny układ i platformę krzyżową, przez co mogły obracać się w pełnych 360° i strzelać we wszystkich kierunkach. Dwa ogony łoża platformy były składane, umożliwiało to szybkie podniesienie armaty na podwozie kołowe. Wersja Boforsa była znacząco uproszczona w porównaniu do wersji Kruppa.
http://forum.ioh.pl/viewtopic.php?p=191896