Samowar Bataszewych typu "Waza"

Około połowy XIX w. w Rosji i na całym świecie pojawiła się moda na samowary, a co za tym idzie olbrzymi popyt (nazywany czasami „samowarową gorączką”). Pojawili się znani fabrykanci „królowie samowarów”: Łomowy (Ломовы), Bataszewy (Баташевы), Tejle (Тейле), Wanykiny (Ваныкины), Woroncowy (Воронцовы), Szemariny (Шемарины). Produkowane przez nich samowary cieszyły się szczególną popularnością.



Początkowo samowary nie posiadały oznaczeń/punc. Z biegiem czasu fabrykanci zaczęli oznaczać swoje wyroby i zamieszczać na ich elementach wizerunki zdobytych na wystawach medali.



Niekoronowanym „cesarzem samowarów” były fabryki rodu Bataszewych w Tule.

Historia rodu i spadkobierców „marki Bataszewych” jest dość zagmatwana szczególnie, że tym nazwiskiem posługiwało się wielu producentów (jeszcze próbuję ją rozgryźć).

W zależności od źródeł - początek znamienitej fabryce miał dać maleńki założony w 1819 r. warsztat rusznikarza Stepana Fiedotowicza Bataszewa położony na obrzeżach Tuły, w którym od 1840 r. rozpoczęto wytwarzanie samowarów. Po pożarze fabryki (1861 r.) i śmierci ojca (wywołany pożarem/stratą udar), fabrykę przejęli bracia Wasylij i Aleksandr Stiepanowicz Bataszewy. Fabryka miała przyjąć nazwę „Następcy W.S. Bataszewa w Tule ("Наследники В.С.Баташева в Туле ").

Bracia podzielili się marką w 1890 r. Od 1898 r. fabryka przyjęła nazwę „Towarzystwo parowej samowarowej fabryki następców Wasylija Stiepanowicza Bataszewa w Tule  («Товарищество паровой самоварной фабрики наследников  Василия Степановича Баташева в Туле»).

W innych źródłach pojawia się informacja o założeniu pierwszej fabryki już w 1825 r. przez Iwana Grigoriewicza Bataszewa. Została ona odziedziczona przez syna Nikołaja Iwanowicza Bataszewa i następnie  wydzierżawiona rodzinie Tejle;

Trzecia firma miała zostać utworzona samodzielnie przez Aleksandra Stiepanowicza Bataszewa, następnie przekazana braciom Aleksiejowi i Iwanowi Stiepanowiczam Bataszewym.



Prezentowany egzemplarz: mosiężny samowar typu „Waza”, sygnowany „Następcy Wasylija Stepanowicza Bataszewa w Tule”. Posiada sygnaturę sprzed 1898 r. Najprawdopodobniej został wyprodukowany pomiędzy 1890 a 1898 r. Na podstawce i pokrywie sygnatury 4 złotych medali z międzynarodowych wystaw: 1883 i 1885 r.

Wysokość – 45 cm, objętość – 5 litrów. W pełni odrestaurowany i sprawny.

Cdn…