Samowar Bataszewych typu „Rzepa graniasta”

Forma sygnatury tytułu „Dostawca Dworu Jego Cesarskiej Wysokości” została zatwierdzona 6 czerwca 1856 r. Sygnatura przyznawana była producentom za „jakość produkcji i wpływ na życie kraju” a wyrobom „za wyjątkową jakość, nowoczesny fason i dostępne ceny”. Nadanie sygnatury było wyjątkowym przywilejem, podwyższało reputację i stanowiło przepustkę do wyższych sfer. Klienci przy wyborze samowara (tak, jak dzisiaj kolekcjonerzyJ) również kierowali się sygnaturami i ilością medali.

Po 1824 r. tytuł „Dostawcy Dworu Cesarskiego” oznaczał po prostu wysoką, sprawdzoną jakość i nie musiał świadczyć o faktycznej dostawie towarów na dwór. Procedura jego otrzymania nie była prosta. W okresie tym nie funkcjonowała obiektywna kontrola jakości towarów. Żeby otrzymać wymarzony tytuł trzeba było przez osiem lat uczestniczyć w zatwierdzanych przez Cesarza wystawach, otrzymywać nagrody/wyróżnienia, nie mieć reklamacji dot. jakości produktów. Niespełnienie choć jednego z warunków powodowało powrót do samego początku 8 – letniego okresu testów. Producent, którego wyroby zakwalifikowały się do przyznania tytułu, otrzymywał prawo do zamieszczania na samowarach małego herbu Imperium Rosyjskiego. Co ważne – tytułu nie można było przekazywać innym fabrykantom (przejmującym produkcję) lub dziedziczyć. Spadkobiercom tytuł mógł być przekazany „nie inaczej, jak z Jego Wysokości każdy raz zezwolenia”. Oczywiście zdarzały się fałszerstwa – tj. producenci podszywający się pod cudze znaki towarowe.

Prezentowany egzemplarz:

Jeden z najładniejszych wizualnie (i najwyżej wycenianych) samowarów typu „Rzepa graniasta”. Konstrukcja mosiężna o pięknym, czerwonawym odcieniu (być może korpus tombakowy?). Sygnowany: Dwugłowym orłem cesarskim, „Ustaw Wysoczajsze utw. 10 Apr. 1898 r. (Dekret Jego Wysokości, zatwierdzony 10 kwietnia 1989 r.)” „Towarzystwo parowej samowarowej fabryki spadkobierców Wasylija Stiepanowicza Bataszewa w Tule”. Liczne medale z wystaw krajowych i międzynarodowych.

Wysokość – 48,5 cm , objętość około – 6 litrów

Przełom XIX i XX wieku. W okresie tym fabryka następców Bataszewa nie miała sobie równych.