Dienstglas 6x30 OPW, Warschau

OPCJE:
Zdjęcia na licencji:
Eksponaty w kolekcji
3 / 50
<
>
- Dienstglas - lornetka służbowa,
- podziałka - brak,
- nr seryjny: 52148.

Rozkaz z 5 września 1939 przewidywał przeniesienie zakładów PZO do Lwowa, do firmy Jan Bujak Fabryka Przyrządów Mierniczych. Zakład Bujaka istniał od 1921 roku i był trzecim co do wielkości, po PZO i firmie Kolberga powstałej w 1930 roku, zakładem produkującym sprzęt optyczny na ziemiach polskich. Umowy z polskim wojskiem, podpisane przed rokiem 1939 przewidywały rozpoczęcie produkcji lornetek w zakładach Bujaka po 1940 roku. Po przybyciu załogi PZO i sprzętu do Lwowa, okazało się, że z powodu bombardowań nie jest możliwe rozpoczęcie produkcji. Załogę skierowano z tego powodu do Zdołbunowa, gdzie została umieszczona w szkole. Tam jednak również nie dało się zorganizować produkcji, dlatego postanowiono wrócić do Warszawy. Wg opracowania Anny Vacani kapitan R. Frejszmidt (komendant pociągu, który ewakuował zakłady PZO) wszystkie samochody ze sprzętem zostały przejęte przez radziecką armię. Cała ewakuowana załoga zakładów wróciła do Warszawy. Już w październiku 1939 roku, w PZO pojawił się członek dyrekcji firmy Carl Zeiss z Jeny by rozeznać się przed przejęciem zakładu. Postanowiono o zmianie nazwy z „Polskie Zakłady Optyczne” na „Optische Präzisions-Werke GmbH”, co w wolnym tłumaczeniu brzmi: „Optyczno-Precyzyjna Wytwórnia”, ale nadal 99% załogi fabryki stanowili Polacy. Osobami zarządzającymi byli jednak Niemcy, a pracowników pilnowała uzbrojona Straż Przemysłowa. Pierwszym sprzętem produkowanym w latach okupacji była wojskowa lornetka 6×30. W dalszej fazie produkowano m.in. dalmierz jednometrowy i lornetę nożycową. Półfabrykaty do tych urządzeń sprowadzano z Jeny, szkło i narzędzia ścierne również pochodziły od Zeissa. W maju 1941 zmieniono nazwę ‘OPW’ na 3-literowy kod ‘eug’. Zapotrzebowanie na sprzęt wzrastało a dotychczasowy park maszynowy PZO był niewystarczający. Zaczęto sprowadzać obrabiarki i inne maszyny z Niemiec – w tym oryginalne, zaprojektowane i wykonane przez Zeissa. Pod koniec roku 1943, magazyny fabryki zapełniały się maszynami sprowadzanymi z Jeny w ilościach większych niż wynikałoby z zapotrzebowania. Niemcy starali się ocalić swoje zapasy narzędzi przed bombardowaniami dokonywanymi nad obszarami Rzeszy. W sierpniu 1944 roku, Niemcy pospiesznie rozpoczęli ewakuację zakładów. Maszyny były wywożone na dworce kolejowe skąd miały trafić na tereny Czechosłowacji, do miejscowości Teplice-Sanow (obecnie) do innych zakładów kontrolowanych przez Zeissa - Feinapparate-Bau G.m.b.H., Werk Thurn (3-literowy  kod ‘flm’). Tam też ewakuowano grupę pracowników z inż. Ceglińskim. We wrześniu 1944 roku opustoszałe budynki PZO Niemcy wysadzili w powietrze. Po wojnie zakłady odtworzono.
Lornetka nie posiada podziałki, ma oryginalny pasek i okładziny. Wykonana prawdopodobnie w październiku 1939 z części przejętych we wrześniu na co wskazuje numer seryjny oraz sygnatura na prawej pokrywie charakterystyczna dla lornetek PZO. W późniejszym czasie zmieniono wzór sygnatury na typowy dla lornetek dienstglas.
Opracowano na podstawie:
- Historia PZO - czyli "Polacy nie gęsi..." – Mularczyk K.,
- The history of 6X30 binoculars H. Kolberg I S-ka and PZO – Vacani A.
 
Data dodania: 9 marca 2019
Datowanie przedmiotu: 1939
Miejsce pochodzenia: Niemcy
Stan eksponatu: Dobry
Pomóż uzupełnić opis Dowiedz się więcej Zauważyłeś błąd lub wiesz coś więcej na temat tego eksponatu?
Zasugeruj właścicielowi poprawiony opis i Zdobądź punkty dla swojego muzeum!

Eksponat jest widoczny w następujących kategoriach serwisu.

Eksponat został odwiedzony łącznie 733 razy od 9 marca 2019
Reklama
Dodaj komentarz
11 marca 2019
Piekny eksponat gratuluje:-)
Kustosz
9 marca 2019
Dziękuję za odpowiedź. Odniosłem wrażenie, że to jakiś inny stop dlatego pytałem. Pozdrawiam.
9 marca 2019
Dziękuję, literatura wskazuje, że korpus wykonywano z aluminium (ale raczej jest to stop aluminium) odlewanego pod cisnieniem. Pokrywy, osłony obiektywu, okulary wykonano z mosiądzu choć Mularczyk wspomina, że w polskich lornetkach z okresu międzywojennego zaczęto stosować stop aluminium o nazwie antikorodal na pokrywy. Później lornetki OPW miały pokrywy wykonane ze stopu aluminium.
Kustosz
9 marca 2019
Świetny eksponat i opis. Z jakiego metalu wykonana jest ta lornetka (obudowa)?
9 marca 2019
Piękny fant,gratuluję!
Publikowane komentarze są prywatnymi opiniami użytkowników portalu. MyViMu.com nie ponosi odpowiedzialności za ich treść.

Ta witryna korzysta z plików cookies w celu dostosowania zawartości do preferencji użytkownika oraz tworzenia anonimowych statystyk, również przy użyciu usługi Google Analytics. Kliknięcie "Tak, zgadzam się" lub dalsze korzystanie z serwisu bez wybrania żadnej z opcji oznacza akceptację cookies i przetwarzania danych zbieranych automatycznie, zgodnie z Regulaminem.

Kliknij tutaj, jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o wykorzystaniu danych zbieranych automatycznie.