XXV Lat Szkoły Oficerów Pożarnictwa

Szkoła Oficerów Pożarnictwa była szkołą pomaturalną – początkowo 2-letnią, a później 3-letnią. Po kolejno następujących modernizacjach programu i systemu nauki ostatecznie SOP stała się 4-letnią uczelnią. Inauguracja działalności dydaktyczno-wychowawczej rozpoczęła się  1 września 1955 r. Szkoła Oficerów Pożarnictwa początkowo zlokalizowana została przy ul. Słowackiego 52/54, potem przeniesiono ją do obiektu na warszawskich Jelonkach (ul Powstańców Śląskich 67), by ponownie w 1958 r. zlokalizować ją w budynku przy ul. Słowackiego. Do 1966 r. nauczanie w SOP trwało trzy lata, z czego ostatni rok przypadał na odbycie przez słuchaczy praktyki terenowej w jednostkach ochrony przeciwpożarowej. Po uzyskaniu absolutorium i odbyciu praktyki, podchorąży składał komisji, powoływanej przez komendanta głównego Straży Pożarnych, pracę kontrolną, którą następnie musiał obronić. Wtedy komendant szkoły występował z wnioskiem do komendanta głównego o wydanie dyplomu ukończenia szkoły i nadanie pierwszego stopnia oficerskiego. Podchorąży był awansowany do stopnia aspiranta pożarnictwa (w latach 1955 – 1973 podchorążowie, w wyniku ukończenia szkolenia wojskowego w Studium Wojskowym SOP, otrzymywali również wojskowy stopień podoficerski). W roku szkolnym 1966/67 nauczanie w SOP przedłużono do czterech lat.