Sekcja ze Schweres Werfer-Regiment 1.

Sekcja (wyrzutnia z obsługą) ze Schweres Werfer-Regiment 1.- Krym, lato 1942.



Dwóch szeregowych obsługujących wyrzutnię cężkich pocisków 28/32 Nebelwerfer 41ubtranych w mundury M40, buty marszowe, hełny stalowe (jeden z kalkomaniami dla Heer). oporządzenie składa się z pasa głównego, szelek bojowych, ładownic na łódkowana amunizję do Kar98k w które są uzbrojeni, chlebaki z przytroczonymi manierkami i menażkami, bagnetów w żabkach i puszek z maskami pgaz. Jeden posiada wczesną wersję saperki (składaną) z ramką skórzaną, drugi późniejszą (prostą) wersję łopatki w ramce tropikalnej. Oficer kierujący ogniem posiada mundur oficerski z ciemnozielonym kołnierzem, spodnie bryczesy- późniejszego wzoru (feldgrau),  hełm stalowy z kalkomaniami (Heer), buty oficerskie. Na oporządzenie składają się: pas oficerski, mapnik, oraz kabura z pistoletem P08. Wszyscy noszą waffenfarbe wojsk chemicznych- bordowy. Oficer używa lornety nożycowej typu Z.F. 14 z. G.I.



Schweres Werfer-Regiment 1. (motorisiert)- czyli 1. Pułk Wyrzutni Ciężkich (zmotoryzowany) został utworzony w styczniu 1942 roku ze 103., 131. i 132. Entgiftungs-Abteilung (batalionów odkażeń chemicznych). Wcześniej, zostały one wyposażone w ciężkie wyrzutnie rakiet 28/32 cm Nebelwerfer 41. Prawdopodobnie, na początku istnienia (być moze zresztą do końca wojny) z racji swoich tradycji, żołnierze pułku nosili bordowe waffenfarbe (wojska chemiczne).Jednostka początkowo walczyła na odcinku południowym frontu wschodniego. Na Krymie, między innymi prowadziła ostrzał Sewastopola podczas jego oblężenia.Na początku 1943 przeniesiono ja w rejon Kubania. Bardzo często w czasie swojego istnienia wydzielano z niej bataliony przydzielając do innych jednostek. Czasmi zastępowano je innymi batalionami artylerii rakietowej. Przy okazji wymieniano też sprzęt. Ostatecznie, gdy pułk wziął udział w bitwie na łuku kurskim, prawdopodobnie nie posiadał już wyrzutni rakiet (lub posiadał ich małą ilość) 28/32 cm Nebelwerfer 41.natomiast napewno używał 15 cm Nebelwerfer 41. Następnie pułk został przeniesiony na pozycje obronne w rejonie rzeki Mius. Po ponownym przezbrojeniu w 30 cm Nebelwerfer 42. pułk trafił jesienią nad Dniepr gdzie uczestniczył w walkach obronnych. Kolejnym miejscem walk pułku był Żytomierz i Kijów pod koniec 1943 roku.Na początku 1944 roku Schweres Werfer-Regiment 1. przydzielono do III Korpusu Pancernego. W połowie roku 1944. odesłąno go do Niemiec w celu reorganizacji i uzupełnienia strat. Ostatecznie pułk nie używał juz wtedy swojego pierwotnego uzbrojenia. Pierwszy batalion został całkowicie uzbrojony w 15 cm Nebelwerfer 41. zaś kolejne dwa bataliony w 30 cm Nebelwerfer 42. Prawdopodobnie, już w tym czasie zaczął on używać wyrzutni na opancerzonym podwoziu typu Maultier (15cm Panzerwerfer 42- Sd.Kfz4). W sierpniu tego samego roku został wysłany do Prus Wschodnich. Został przydzielony do 3. Armii Pancernej. Zajął pozycje w okolicach Ebenrode (Нестеров). Pułk współdziałał z XXXX korpusem Pancernym, między innymi wspierająć dywizję Großdeutschland w kontrataku pod Wilkowischken (Vilkaviškis). Późnym latem i wczesną jesienią, pułk walczył nad Narwią, w rejonie Ostrołęki, po tym jak został przerzucony drogą kolejową z Prus Wschodnich. Następnie dalej na wschód pod Nasielsk, gdzie wspierał 35. i 252 Dywizje Piechoty.Po ruszeniu sowieckiej zimowej ofensywy na wschodzie, na początku 1945 roku, pułk rozpoczął wycofywanie się spod Narwii w kierunku dolnej Wisły. Droga odwrotu wiodłą przez Płonne, Lipno, Golub- Dobrzyń do Grudziądza. Do 10 lutego pułk wspierał obrońców na linii Nowe, Grudziądz, Świecie. Następnie pułk wycofano i zreorganizowano w okolicach Starogardu Gdańskiego (prawdopodobnie otrzymał więcej nowych wyrzutni na opancerzonym podwoziu półgąsienicowym). 20. lutego 1945 roku pułk został rozmieszczony wzdłuż drogi z Chojnic do Starogardu Gdańskiego. Droga była jednocześnie linią obrony. Następnie do 10 marca, wraz z obrońcami cofał się w kierunku północno wschodnim, do Gdańska. Ostatecznie, jego część, w drugiej połowie marca znalazła się w okrążonym Gdańsku zaś inne jego pododziały wspierały XXVII Korpus do którego formalnie należał cały pułk, na Żuławach. Po opusczeniu przez obrońców miasta i rozpoczęciu ewakuacji w kierunku Wyspy Sobieszewskiej i dalej Mierzei Wiślanej, niedobitki pułku które walczyły w obronie Gdańska zostały wchłonięte przez XXIII Korpus który pozostał odcięty na Mierzei Wiślanej oraz XVIII. Gebirgs-Armeekorps, który zajmował pozycje w okolicach Stegny i Mikoszewa. 1. maja 1945 rozpoczęto zbieranie i ewakuację pułku na Hel, droga morską. W pierwszej kolejności ewakuowano sztab oraz żołnierzy którzy nie brali udziału w walkach z powodu braku sprzetu, następnie wycofano ostatnie oddziały które jeszcze brały udział w walkach. Ostatecznie 7. maja to co zostało z pułku trafiło na Hel. Pozostała tylko jedna bateria która prowadziła jeszcze walki na terenie Żuław. 8. Maja część pułku zaokrętowano i ta część żołnierzy dotarła bezpiecznie do Schleswig-Holstein. Ci którzy pozostali do dnia kapitulacji na Helu lub okolicach Mierzei Wiślanej i Żuław trafili do sowieckiej niewoli.



Standardowa, regulaminowa salwa z 28/32 Nebelwerfer 41 skłądała się z: 3 rakiet kalibru 28cm. (burzących) oraz jednej (odpalanej jako ostatnia) 32cm. (zapalającej).





Skala 1/6 Całość wykonano z detali wyprodukowanyc przez Dragon Models Ltd. przy drobnych poprawkach wykonanych włąsnoręcznie.