1 grosz polski 1794

1 grosz polski 1794 – obiegowa moneta groszowa, bita razem z 3 grosze polskie 1794 w czasie insurekcji kościuszkowskiej dla wojsk austriackich stacjonujących w Galicji i Krakowie.
O przeznaczeniu monety informuje łaciński napis umieszczony w otoku na awersie – „miedziana moneta cesarsko-królewskiej armii”.
 Bite za panowania cesarza Franciszka II i ze względu na legendę są niekiedy określane jako: „monety wojskowe dla ziem polskich”.

"Austriacy chcąc zabezpieczyć ziemie zdobyte w I rozbiorze, w 1794 obsadzili granicę na Wiśle swoimi żołnierzami. Jako, że miejscowa ludność częściowo nadal posługiwała się monetą polską, a żołnierze potrzebowali pieniędzy, podjęto decyzję o wybiciu w mennicy w Wiedniu miedzianych groszy, trojaków oraz srebrnych szóstaków, o analogicznych wyobrażeniach awersu i rewersu." - żródło -  Muzeum anemon

Awers: W środku znajduje się ukoronowany orzeł austriacki z herbem Habsburgów na piersiach, pod orłem skrzyżowane sztandary, w półkolu napis:

MONET(a)•AER(ea)•EXERCIT(us)•CAES(arei)•REG(ii)•
(pol. moneta miedziana cesarsko-królewskiej armii).

Rewers: Nad skrzyżowanymi gałązkami laurową i palmową umieszczono napis:

I
GROSSVS
POL•
1794•
(pol. 1 grosz polski 1794).

Moneta została wybita w miedzi na krążku o średnicy 22 mm, masie 3,89 grama, z rantem ozdobnym, w nieznanej mennicy austriackiej. W niektórych źródłach podawana jest informacja, że monetę wybito w mennicy wiedeńskiej[