10 Groszy Polski Królestwo Kongresowe 1830

10 groszy polskich (1816–1831) – moneta dziesięciogroszowa Królestwa Kongresowego okresu autonomii, wprowadzona ukazem cara Aleksandra I z 1 grudnia 1815 r., bita w bilonie w latach 1816–1831, według systemu monetarnego opartego na grzywnie kolońskiej.
Moneta została wycofana z obiegu 1 stycznia 1891 r.
Awers: Na tej stronie umieszczono średni herb Królestwa Kongresowego, tzn. orła rosyjsko-polskiego – dwugłowy orzeł z trzema koronami, dużą pośrodku i dwiema małymi na głowach orła, w prawej łapie trzyma miecz i berło, w lewej jabłko królewskie, na piersi, na tle gronostajowego płaszcza, tarcza herbowa z polskim orłem.
Po obu stronach dużej korony rok bicia 1816, 1820–1823, 1825–1828, 1830 lub 1831. Na dole, po obu stronach ogona orła, znajduje się znak intendenta mennicy w Warszawie –K.G. (Karola Gronaua 1830–1831)
Rewers: Na tej stronie umieszczono nominał „10", pod nim napis „GROSZY”, poniżej „POLS•”, całość otoczona wieńcem
Opis: Monetę bito w mennicy w Warszawie, w bilonie (próby 194), na krążku o średnicy 19 mm, masie 2,90 grama, z rantem gładkim