Zamek krzyżacki w Lęborku

Zamek w Lęborku powstał jako siedziba wójta krzyżackiego około roku 1340 i jego mury były ściśle zintegrowane z fortyfikacjami miejskimi. Mimo to stanowił odrębny element obronny z powodu oddzielenia go od miasta osobnym murem i fosą. Był typową budowlą tej rangi (podobny do zamku w Nowem n. Wisłą), jednak wyróżniało go posiadanie dużego młyna (jednego z większych na terenie państwa zakonnego) oraz to, że przez środek dziedzińca zamkowego przeprowadzono kanał młyński. Był też bardzo ważnym zamkiem granicznym, mającym zapewnić ochronę Państwa Zakonnego od zachodu. Budowla posiadała jedno duże skrzydło mieszkalne i kilka budymków gospodarskich razem ze wspomnianym juz młynem. Na zamku nie zamieszkiwał konwent. Wejścia na piętra prowadziły z drewnianego ganku, który został rozebrany w czasach polskich i w jego miejsce dobudowano wieżę jako klatke schodową. Zamek przetrwał do naszych czasów jako mocno przebudowana budowla, a o jego średniowiecznym pochodzeniu śwadczy zachowany szczyt, widoczne zamurowane ostrołukowe ślady po oknach oraz okienkach strzelniczych pod dachem. Zachowały sie równierz sklepione piwnice, jednak dostęp do nich jest niedostępny z uwagi na to, iż w budynku znajduję się sąd. Dziś wyglądem przypomina typową pruską budowlę z lat dwudziestych XXw i mocno trzeba uruchomić wyobraźnię, by dopatrzyć się w nim średniowecznej twierdzy.