Manierka wz. 37 (powojenna)

Manierka wz. 37 została opracowana w roku 1937 przez Instytut Techniczny Intendentury. Nowa manierka miała pojemność 0,8 l i wagę 280 gram. 28 maja 1938 manierka uzyskała patent numer 26727. Manierka posiada formę owalną, ze spłaszczonym dnem umożliwiającym postawienie. Cała wykonana była z czystego aluminium  (99 %). Ten materiał był niewątpliwie wadą (szkodliwe działanie na zdrowie zastosowanego aluminium), obecnie manierki produkuje się głównie z tworzyw sztucznych. Tył lekko wklęsły, z przodu posiada podłużne wybrzuszenia zapobiegające zgnieceniu. Cechą charakterystyczną był szeroki otwór wlewowy, wzmocniony grubym gwintowanym kołnierzem. Na nim zostały wytłoczone oznaczenia producentów i odbioru technicznego: "F.W.A B 1939", "Światowit 1939", "H. Ludwików 1938", itp. Pojawiał się często również numer seryjny a na zakrętce oznaczenia patentowe. Po 1945 w Polsce Ludowej została wznowiona produkcja manierek wz. 37 początkowo w nieco uproszczonej wersji (zakrętka blaszana lub z białego tworzywa). W latach 80 XX wieku zmieniono uszczelkę (z korkowej na gumową) oraz zrezygnowano z możliwości jej wymiany (śrubę z nakładką zastępując nitem). Manierka wz. 37 była produkowana do roku 1991. W powojennej produkcji manierek wz. 37 dodawany był pokrowiec sukienny koloru khaki z dwoma karabińczykami umożliwiającymi przypięcie do bojówek na pasie. Mocowania karabińczyków na pokrowcu od lat 40 do końca lat 70 były skórzane. W latach 80 XX wieku wprowadzono pokrowce z mocowaniami karabińczyków z nylonu. W latach 90 pojawiły się pokrowce z cordury w kamuflażu pantera leśna lecz nie zostały szeroko rozpowszechnione ze względu na wstrzymanie produkcji manierek oraz poszukiwanie nowych modeli manierek dla Wojska Polskiego.

Manierka z roku 1987 wyprodukowana w Olkuszu.

Stan używana