Eksponat jest widoczny w następujących kategoriach serwisu.
Ta witryna korzysta z plików cookies w celu dostosowania zawartości do preferencji użytkownika oraz tworzenia anonimowych statystyk, również przy użyciu usługi Google Analytics. Kliknięcie "Tak, zgadzam się" lub dalsze korzystanie z serwisu bez wybrania żadnej z opcji oznacza akceptację cookies i przetwarzania danych zbieranych automatycznie, zgodnie z Regulaminem.
Kliknij tutaj, jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o wykorzystaniu danych zbieranych automatycznie.
"Sperrbrechery" to improwizowane przerywacze zagród minowych (zmobilizowane i odpowiednio przebudowane statki handlowe niemieckie lub zdobyczne). Jednostki te szły na czele konwojów, lub przed ważnymi okrętami, np powracającymi do portów U-bootami, torując im drogę i biorac na siebie ewentualne eksplozje min kontaktowych i magnetycznych (alianci minowali z powietrza podejścia do baz prawie "na bieżąco", co czyniło bezproduktywnym klasyczne trałowanie). "Sperrbrecherom" wzmacniano konstrukcję kadłubów i zapełniano ładownie czymś wzmacniającym niezatapialność (współcześnie byłby to pewnie styropian czy cos podobnego...). Na zdjęciach (zwłaszcza tym linkowanym) widać np charaterystyczne "ustrojstwo" zamontowane przed stewą dziobową (podobne do rury na wysięgnikach) - jest to trał elektromagnetyczny.
"Sperrbrechery" miały także z reguły bardzo silne uzbrojenie przeciwlotnicze, gdyż ich drugim zadaniem było wzmocnienie obrony prowadzonych okrętow/statków przed atakami z powietrza (także częstymi w rejonach podejść do baz) - stąd na okręcie widoczne są liczne platformy pod lekką artylerię przeciwlotniczą, działka na niektórych stanowiskach i "grubszy kaliber" na rufie.
A skąd podwójne oznaczenie? Z tego, co udało mi się doczytać, okręt zatonął 5 października 1944 jako "Sperrbrecher 105" w stanie nieukończonym. Najwyraźniej na płytkiej wodzie, bo został dość szybko wydobyty i już jako "Sperrbrecher 179" poddał się aliantom w maju 1945 i został zwrócony Holandii (źródło: Erich Groener "Die deutschen Kriegsschiffe 1815-1945. Band 3" s.268-269).