Bagnet francuski Mle 1886

Bagnet Mle 1886 – francuski bagnet opracowany w państwowej fabryce zbrojeniowej Manufacture d’armes de Châtellerault (MAC), pierwotnie opracowany do  karabinu powtarzalnego Lebel Mle 1886, używany także do karabinów typu Berthier. Bagnet mocowany pod lufą karabinu,  ważył 400 gramów,  mierzył 640 milimetrów długości, a jego czworograniasta w przekroju i nadająca się tylko do kłucia głownia mierzyła 520 milimetrów długości. Jelec posiadał pierścień do osadzenia na lufie,  głownia  posiadała krótki gwintowany trzpień, na który nasadzano jelec zespolony ze sprężynującym urządzeniem blokującym. Następnie nakręcano wykonany z melchioru (stop miedzi z niklem, cynkiem i żelazem) trzon rękojeści który dopasowany był do kształtu dłoni, a płasko ścięty grzbiet mieścił na całej długości kanał odpowiadający występom u spodu lufy. Pomiędzy rękojeścią a jelcem znajdowało się urządzenie blokujące w postaci ruchomego pierścienia ze sprężyną, zaskakujące za przedni występ pod lufą. Dodatkowe mocowanie zapewniała płaska okrągła głowica, która wchodziła w gniazdo przedniego bączka karabinu. Głownia podczas I wojny światowej była nierzadko skracana w polowych warsztatach do około 340 milimetrów długości, co czyniło bagnet mierzący po skróceniu 460 milimetrów, bardziej praktycznym do walki w ciasnych okopach. Od końca 1914 roku stosowano rękojeści wykonane z mosiądzu lub brązu. Niemały wpływ na modyfikacje miało uproszczenie procesu produkcji i tocząca się wojna która wymusiła przejście Francji do gospodarki wojennej, w której liczył się każdy frank. Od 1915 roku bagnet produkowano ze zmodyfikowanym jelcem, pozbawionym ramienia, które usuwano także z egzemplarzy przedwojennej produkcji – tak zmienioną broń zaczęto oznaczać jako Modèle 1886 Modifié 1915. Latem 1917 roku zaczęto stosować rękojeści wykonane ze stali i żeliwa (żeliwne okazały się najłatwiejsze w produkcji dla prywatnych firm kooperujących z francuskimi państwowymi fabrykami zbrojeniowymi). Bagnet Mle 1886 stosowano także samopowtarzalnych karabinów RSC Mle 1917, używano go więc także podczas II wojny światowej. Bagnet Mle 1886 przybył do Polski w 1919 roku wraz z Błękitną Armią dowodzoną przez generała Józefa Hallera, która uzbrojona była we francuskie karabiny Lebela. W roku 1920 podczas wojny polsko-bolszewickiej zakupiono we Francji znaczną liczbę zmodernizowanych podczas I wojny światowej karabinów Lebel oznaczonych jako Mle 1886/93/16 wraz z bagnetami. Przed wybuchem II wojny światowej w magazynach Wojska Polskiego znajdowało się 237 000 bagnetów Mle 1886. Pochwa stalowa stożkowa lutowana z gałką na końcu,  dławik mocowany na nita, malowana na czarno. Do bagnetu stosowano żabkę  wz. 1874.

Stan replika firmy Sturm wykorzystywana do rekonstrukcji.